کل فیلم میتونست تو یه ساعت جمع بشه در حد ۵۰ سال پیش شاید خوب بوده ولی الان ارزش دانلود نداره . . اسپویل . اخه پنجره قطار با یه لگد پا میشکنه؟!! تمام سیستم جواهر فروشی با یک گلوله غیر فعال میشه؟!! :)
32
meshkibaf1344
۸ سال پیش
نقل قولی که از سیدارتا گوتاما در آغاز فیلم بیان می شود بیشتر ناشی از یک مانیفست سیاسی است.
اتفاقاتی که در می ۱۹۶۸ در فرانسه رخ می دهد به نظر می رسد رویکرد فیلمسازان موج نو فرانسه را بسیار تحت تأثیر خود قرار می دهد چنانکه آن اتفاقات می تواند حتی یاداور کمون پاریس ۱۸۷۱ و بازگشت دولت فرانسه با عملکردی (شبیه به ترور و وحشتی که ماکسیمیلیان روبسپیر در سال های ۱۷۹۳ و ۹۴ انجام می داد، باشد)؛ عملکردی که هیچگاه دیوارهای شهر پاریس آن را فراموش نخواهند کرد، کشتارهای چندین هزار نفری در کوچه ها و خیابان ها و واکنش کارل مارکس و نوشتن کتاب جنگ داخلی در فرانسه که برای اولین در این کتاب قدرت سیاسی ماشین دولتی را، خطری برای تئوری خود می داند. به هر حال دو فیلم ارتش سایه و دایره ی سرخ محصول عملکرد دولت فرانسه در می ۱۹۶۸ است و ملویل موضع گیری می کند. در واقع به نحوی گفتمان فیلم هایش را تغییر می دهد و نه تنها ژانرهای سینمایی را بلکه هر آنچه که در فرانسه دیده بود را به هجو می کشاند. دایره ی سرخ نشان از سرنوشتی است که تمام انسان ها را( حتی اگر در راه های مختلفی باشند) در نهایت وادار می کند که در روز موعود، خود را حاضر کنند و به سرنوشت محتوم خود آری بگویند چنان که نیچه نوشت: «هزار تلاش انسان به اندازه یک تقدیر کارساز نیست.»
نحوه برخورد سه شخصیت اصلی فیلم یعنی کوری با بازی بسیار درخشان و ماندگار آلن دلون، ووگل( زندانی فراری) و ژانسن( پلیس سابق اخراجی) بسیار دیدنی و بسیار با جزئیات فراوان اتفاق می افتد. دیالوگ ها مهم نیست، در سینمای ملویل چیزی که بیشتر حرف می زند نوع تدوینی است که او از تقطیع نگاه های شخصیت هایش به تصویر می کشد، همه چیز در همین تقطیع ها حضور دارد باید ببینیم که چطور با این فن کارگردانی ملویل فروپاشی، ارتقاء شخصیتی، رفاقت، مرگ و یا حتی پیروزی و رضایت را به تصویر می کشد. این تقابل سه نفره یادمون می مونه، ارتقاء شخصیتی هر سه نفرشان یادمون می مونه، پذیرش محکوم فراری، توسط زندانی تازه آزاد شده، یادمون می مونه،جزئیات سرقت، نحوه ی فیلمبرداری، سکوت حاکم بر فضا، یادمون می مونه، نگاه کش دار ژانسن به گلوله ای که به هدف می زند و غروری که در درونش به دلیل پیروزی ای که بر تهوماتش یافته بود، یادمون می مونه، نگاه کش دار ووگل به کوری در هنگام رفتش و یا بی قراری اش در پایان فیلم برای او و تلاشش برای فراری دادن او، یادمون می مونه. خزیدن هر سه نفر به شکلی موازی بر روی چمن در حالی که فراتر از خودشان شده اند، یادمون می مونه. مرگ هر سه نفر به شکلی حماسی رخ می دهد و ملویل نه تنها سرقت آن ها را بلکه حتی مرگشان را ماندگار به تصویر می کشد و از آن حماسه می آفریند و ما رو یاد فیلم هفت سامورایی کوروساوا نیز می اندازد.
فکر نمی کنم در هیچ سینمای دیگری به اندازه ی سینمای ملویل، سکوت ها، مکث ها و نگاه ها بیشتر حرف بزند. سکوت در فضای فیلم های ایشان و تضادهایی که در درون خودش دارد و یا ایجاد می کند به حد آزار دهنده ای دیوانه کننده است. شاهکار دیگری از یکی از بزرگترین فیلمسازان فرانسه
1
pedram.shahroud
۸ سال پیش
خارج از حد توان بیانم مزخرف
5
armir1370
۸ سال پیش
سیذارتا گوتاما , موسوم به بودا با تیکه ای از گج قرمز رنگ , دایره ای کشید و گفت : وقتی که انسان ها , حتی ندانسته روزی به دور هم جمع شوند. برای هر کدام از آنها هرگونه اتفاقی ممکن است رخ دهد. هرچند , که آنها از این اتفاقها عبور میکنند ولی در روز موعود دوباره در دایره ایی سرخ گرد هم خواهند آمد. دیالوگ اغازین فیلم شاهکار ژان پیر ملویل که شاید برای مخاطبانش کمی نامفهوم به نظر اید اما این پایان داستان است که گفته ی بالا را برای بینندگانش مفهوم تر می نماید.تنها سه سال بعد از شاهکار سامورایی بود که ملویل دیگر اثر نابش را با نام دایره ی سرخ خلق کرد.اثری که نه تنها برای منتقدان لذت بخش بود بلکه مخاطبان عام و خاص را هم به طور کامل راضی نگاه میداشت.هر انچه که شما از یک فیلم گانگستری و شاهکار سراغ دارید را می توان در دایره ی سرخ دید.بازی های بی نظیر که به مدد بازیگران بزرگ و اسطوره اش لذت دو چندان دارد,لوکیشن های ناب و بکر که به همراه پالتو ها, کلاه های شاپو,ماشین های آمریکایی و هوای ابری و بارانی به قدری شیرینی کار را دو چندان می کنند که ممکن است گذر زمان را حس نکنید.(می شود ساعت ها به آلن دلون خیره شد و او را با ان پالتو ی کرم و سبیل جذاب اش نگاه کرد و خسته نشد),شخصیت پردازی های بی نظیر و کامل که به اندازه ایی پخته و جذاب اند که می توان به هر شخصیتی از ان دل بست و عاشقش شد,فیلم برداری عالی و ثابتی که با قاب بدنی ها زیبا و عجیب هدفش را به پیش میبرد و با کمک نورپردازی نوآرش لذت دیدن را دو چندان می کند,به واقع باید برای توصیف این فیلم کلمه ایی بیش از لذت انگیز را نام برد,شاید شهوت انگیز!!!.... داستان فیلم حول شخصیت هایی بریده از اجتماع می گردد شخصیتی هایی که از جامعه طرد شده اند و هیچگونه دل مشغولی و دغدغه ایی در این دنیا ندارند.نه عاشق می شوند و نه پول برایشان معنی دارد و نه مرگ....تنها چیزی که برایشان ارزش دارد اصولیست اخلاقی که زیر پا گذاشتنشان برایشان غیر قابل انجام است.شخصیت هایی که دایم سیگار بر لب دارند و تو گویی که انگار این سیگارها اکسیژن شان را تامین می نمایند. سه شخصیت اصلی در داستان وجود دارد که یکی از انها با نام ووگل زندانی فراریست که در طی فیلم از دست پلیسی بلند پایه به نام ماتئی فرار می کند,شخصیت بعد کوری با بازی آلن دلون است فردی زندانی که پس از گذر ۵ سال از زندان به دلیل خوش رفتاری ازاد می گردد و شخصیت اخر نیز یانسن افسر پلیسی قدیمی است که حال,غرق در مشروبات الکلی و مواد مخدر است فردی که در تیراندازی در فاصله ی دور مهارتی بسیار دارد.این سه شخصیت همانطور که در دیالوگ اغازین گفته شده به طور اتفاقی در کنار هم قرار می گیرند تا نقشه ی سرقت شان را از یک طلا فروشی بزرگ عملی نمایند غافل از اینکه ماتئی, سربازس پلیس در به در به دنبال انها می گردد.سکانس سرقت به قدری ماهرانه و استادانه طراحی شده که هنوز هم که هنوز است الگوی بسیاری از سرقت های سینمایی می باشد.همانطور که در بالا اشاره کردم شخصیت ها همگی افرادی منزوی هستند که غم و نا امیدی را در دل دارند ملویل به مانند اثر قبلیش سامورایی برای اینکه این سردی و غم را بیشتر نشان دهد از دیالوگ هایی بسیار اندک استفاده می نماید و از پرچانگی ها پرهیز می نماید اما این دلیل بر ناقص ماندن دیالوگ ها نمی شود همین دیالوگ های کم به قدری پخته و تاثیر گذار هستند که کمبود انها نه فقط جبران می شود بلکه به فضا سازی و شخصیت پردازی بسیار بهتر کاراکترها هم می انجامد. جالب است برایتان توضیح دهم,که در سکانس سرقت که مدتی معادل با سی دقیقه درازا دارد هیچگونه دیالوگی صورت نمی گیرد و فقط این حرکات دست و بدن بازیگرانند که صحنه و داستان را به پیش می برند!! دنیایی که ملویل برای خود خلق می کند متعلق به خود اوست دنیایی تاریک که هیچگاه پایان خوشی را ندارد پایانی که قهرمانانش به جای اینکه پیروز شوند و به سعادت برسند مرگ را روبروی چشم خویش می بینند.شاید ملویل سعادت را در چیز دیگری می بیند و دنیای او در جای دیگری نهفته است و المان های خود را دارد.....
3
kamalkiani
۸ سال پیش
تا اونجایی که دانسته های بنده قد میده روبر برسون به استناد یک محکوم به مرگ می گریزد ، فرد زینه مان به استناد روز شغال ، و ژان پیر ملویل به استناد دایره سرخ ، پلیس و ... تنها فیلمسازانی بودند که برای پیشبرد داستان و ایجاد هیجان در فیلمهایشان کمترین احتیاج را به عنصر موسیقی داشتند از اکثر آثار سینمای امروز هالیوود اگر عنصر موسیقی را حذف کنید ارزش فیلم چندین درجه افت می کند
0
aidin dadvar
۹ سال پیش
tarkibe ( melvilledelon )dar zhanre dozd va policimesle tarkibe ( fordwayne )dar western ya mesle tarkibe ( wilderlemmon )dar komediye .yani doost dashtanijazabva monhaser be fard .inam filme serghatiye khoobiye .doobleye khoobi ham dasht va ba keifiyat bood dooblash .
1
abbasabbath
۹ سال پیش
فوق العاده بود. کارگردان : ملویل بزرگ... ستارگان : آلن دلون و جیان ماریا ولونته فیلمنامه ای بسیار عالی و کم نقص هیجانی وصف نشدنی دیگه از یه فیلم تو این ژانر چه انتظاری دارید؟؟؟ من به این شاهکار ۹ دادم اون یک نمره رو هم بخاطر برخی سکانس های اضافه ای (از نظر بنده) که داشت کم کردم. منظورم این که این فیلم چندتا سکانسی داشت که وجودشون توی فیلم لزومی نداشت و فقط تایم فیلم رو بیشتر کرده.
2
sadimaneshsiavash
۹ سال پیش
چه بازی میکنه این ایو مونتان...واقعا بازیگر بزرگی بود
0
amirshahab.mehdizadeh
۱۰ سال پیش
دومین شاهکار ملویل
1
Melod.Keyonmehr
۱۰ سال پیش
خاطره دارم از این فیلم. بی حد و حساب از بعد داستانی و نحوه سرقت از زمان خودش جلوتر بود.
4
siavash.loveguitar
۱۰ سال پیش
امتیاز ۶ فیلم خسته کننده ایه و پُر از اشتباهات کارگردانی... اصلا زمینه سازی خوبی روی شخصیت ها نداره همه چیز یهویی اتفاق می افته فیلم برداریش خوبه آلن دلون هم که همش یجوری راه میره که انگار توی باغ داره قدم میزنه
2
faridmehrabi2
۱۰ سال پیش
فیلم یک جنگل آسفالت بود به روایتی فرانسوی با حذف معشوقه از داستان.
0
Dr.Salooment
۱۰ سال پیش
یه فیلم جنایی با تایم طولانی .
2
parsa_malekpour
۱۰ سال پیش
یکی از بهترین های سینمای فرانسه ، پیشنهاد میکنم حتما ببینید
19
montazer11087
۱۰ سال پیش
فیلمی خوب از کارگردانی مهم و صاحب سبک.. دايره سرخ از زبان ملويل: دايره سرخ چيست؟ از نظر من دايره سرخ بيش و پيش از هر چيز داستان يک سرقت است. فيلم دوباره دو تبهکار است که نقششان را آلن دلون و جان ماريا و لونته بازي مي کنند و مرد ديگري (ايومونتان) که به آنها کمک مي کند. قبلا گفتم که مدت ها پيش از آنکه جنگل آسفالت (جان هيوستن، ۱۹۵۰) را ببينيم و حتي چيزي درباره آن بشنوم و پيش از فيلم هاي چون ريفي في (ژول داسن، ۱۹۵۵) دلم مي خواست فيلمنامه اي درباره سرقت بنويسم، فکر کنم گفتم که قرار بود ريفي في را هم من بسازم. خب، من بودم که تهيه کننده اش را قانع کردم حقوق آن را بخرد و حتي خودش اعلام کرد که من آن را کارگرداني خواهم کرد و بعد شش ماهي نديدمش. سرانجام ژول داسن آن را ساخت و تواضع زيادي هم نشان داد، چون گفت فقط وقتي اين کار را مي کند که من کتبا رضايتم را اعلام کنم، که کردم. به هر حال از حدود ۱۹۵۰ مي خواستم فيلمي درباره سرقت بسازم. دلم مي خواست فيلم استادانه اي باشد و هنوز نمي دانم هست يا نه. فکر مي کنم همه عوامل مهيا بود که فصل سرقت خوب از آب درآيد، ولي زمان ثابت مي کند که زمينه دزدي درست بوده يا نه. اين فيلم انگار چکيده همه فيلم هاي ماجرايي ام است که قبلا کار کرده ام و شرايط را هم براي خودم آسان تر نکرده بودم. مثلا در فيلم هيچ زني حضور ندارند و مسلما ساختن يک فيلم ماجرايي که پنج شخصيت اصلي داشته باشد و هيچ کدام زن نباشد آسان نيست. فيلمنامه دايره سرخ از اين نظر که تنهايي آن را نوشته ام اريژينال است، اما مي توانيد متوجه شويد که اين يک وسترن تغيير شکل يافته است که حوادثش به جاي غرب، در پاريس و در زمان ما اتفاق مي افتد و جاي اسب با ماشين عوض شده. من با يک موقعيت سنتي و قراردادي کار را شروع کردم: مردي که از زندان آزاد مي شود و اين مرد معادل کابوي تنهايي است که در فيلم هاي وسترن همزمان با آمدن نوشته هاي عنوان بندي از راه مي رسد و درست موقعي که تيتراژ تمام مي شود در کافه را باز مي کند و مي آيد تو.
1
aliheidari71
۱۱ سال پیش
فیلم خوبیه ولی ریتمش خیلی کنده .پایان فیلم تازه فیلم هیجان انگیز میشه...
7
hassnhossini57
۱۱ سال پیش
خداوكيلي سايتتون حرف نداره . بي تعارف ميگم .سايت شسته رفته اي دارييد . خواهشا اهميت به بعضي حرفهاي مغرضانه نديد . من همه ساييتها رو گشتم و موشكافانه دنبال كردم . اول سايت خودتون و بعدش ايران فيلم . بازم ممنونم
0
feridanger19
۱۱ سال پیش
a#۰۳۹;li bod
4
hossein_khazaan_es
۱۱ سال پیش
باور کنید اسم دوبلور ها رو که خودنم بیشتر جذب شدم دانلود کنم تا خود فیلم... صدای مرحوم عطاالله کاملی خودش یه دنیاس...
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
کل فیلم میتونست تو یه ساعت جمع بشه
در حد ۵۰ سال پیش شاید خوب بوده ولی الان ارزش دانلود نداره
.
.
اسپویل
.
اخه پنجره قطار با یه لگد پا میشکنه؟!!
تمام سیستم جواهر فروشی با یک گلوله غیر فعال میشه؟!!
:)
نقل قولی که از سیدارتا گوتاما در آغاز فیلم بیان می شود بیشتر ناشی از یک مانیفست سیاسی است.
اتفاقاتی که در می ۱۹۶۸ در فرانسه رخ می دهد به نظر می رسد رویکرد فیلمسازان موج نو فرانسه را بسیار تحت تأثیر خود قرار می دهد چنانکه آن اتفاقات می تواند حتی یاداور کمون پاریس ۱۸۷۱ و بازگشت دولت فرانسه با عملکردی (شبیه به ترور و وحشتی که ماکسیمیلیان روبسپیر در سال های ۱۷۹۳ و ۹۴ انجام می داد، باشد)؛ عملکردی که هیچگاه دیوارهای شهر پاریس آن را فراموش نخواهند کرد، کشتارهای چندین هزار نفری در کوچه ها و خیابان ها و واکنش کارل مارکس و نوشتن کتاب جنگ داخلی در فرانسه که برای اولین در این کتاب قدرت سیاسی ماشین دولتی را، خطری برای تئوری خود می داند.
به هر حال دو فیلم ارتش سایه و دایره ی سرخ محصول عملکرد دولت فرانسه در می ۱۹۶۸ است و ملویل موضع گیری می کند. در واقع به نحوی گفتمان فیلم هایش را تغییر می دهد و نه تنها ژانرهای سینمایی را بلکه هر آنچه که در فرانسه دیده بود را به هجو می کشاند.
دایره ی سرخ نشان از سرنوشتی است که تمام انسان ها را( حتی اگر در راه های مختلفی باشند) در نهایت وادار می کند که در روز موعود، خود را حاضر کنند و به سرنوشت محتوم خود آری بگویند چنان که نیچه نوشت: «هزار تلاش انسان به اندازه یک تقدیر کارساز نیست.»
نحوه برخورد سه شخصیت اصلی فیلم یعنی کوری با بازی بسیار درخشان و ماندگار آلن دلون، ووگل( زندانی فراری) و
ژانسن( پلیس سابق اخراجی) بسیار دیدنی و بسیار با جزئیات فراوان اتفاق می افتد. دیالوگ ها مهم نیست، در سینمای ملویل چیزی که بیشتر حرف می زند نوع تدوینی است که او از تقطیع نگاه های شخصیت هایش به تصویر می کشد، همه چیز در همین تقطیع ها حضور دارد باید ببینیم که چطور با این فن کارگردانی ملویل فروپاشی، ارتقاء شخصیتی، رفاقت، مرگ و یا حتی پیروزی و رضایت را به تصویر می کشد.
این تقابل سه نفره یادمون می مونه، ارتقاء شخصیتی هر سه نفرشان یادمون می مونه، پذیرش محکوم فراری، توسط زندانی تازه آزاد شده، یادمون می مونه،جزئیات سرقت، نحوه ی فیلمبرداری، سکوت حاکم بر فضا، یادمون می مونه، نگاه کش دار ژانسن به گلوله ای که به هدف می زند و غروری که در درونش به دلیل پیروزی ای که بر تهوماتش یافته بود، یادمون می مونه، نگاه کش دار ووگل به کوری در هنگام رفتش و یا بی قراری اش در پایان فیلم برای او و تلاشش برای فراری دادن او، یادمون می مونه. خزیدن هر سه نفر به شکلی موازی بر روی چمن در حالی که فراتر از خودشان شده اند، یادمون می مونه. مرگ هر سه نفر به شکلی حماسی رخ می دهد و ملویل نه تنها سرقت آن ها را بلکه حتی مرگشان را ماندگار به تصویر می کشد و از آن حماسه می آفریند و ما رو یاد فیلم هفت سامورایی کوروساوا نیز می اندازد.
فکر نمی کنم در هیچ سینمای دیگری به اندازه ی سینمای ملویل، سکوت ها، مکث ها و نگاه ها بیشتر حرف بزند. سکوت در فضای فیلم های ایشان و تضادهایی که در درون خودش دارد و یا ایجاد می کند به حد آزار دهنده ای دیوانه کننده است.
شاهکار دیگری از یکی از بزرگترین فیلمسازان فرانسه
خارج از حد توان بیانم مزخرف
سیذارتا گوتاما , موسوم به بودا با تیکه ای از گج قرمز رنگ , دایره ای کشید و گفت : وقتی که انسان ها , حتی ندانسته روزی به دور هم جمع شوند. برای هر کدام از آنها هرگونه اتفاقی ممکن است رخ دهد. هرچند , که آنها از این اتفاقها عبور میکنند ولی در روز موعود دوباره در دایره ایی سرخ گرد هم خواهند آمد.
دیالوگ اغازین فیلم شاهکار ژان پیر ملویل که شاید برای مخاطبانش کمی نامفهوم به نظر اید اما این پایان داستان است که گفته ی بالا را برای بینندگانش مفهوم تر می نماید.تنها سه سال بعد از شاهکار سامورایی بود که ملویل دیگر اثر نابش را با نام دایره ی سرخ خلق کرد.اثری که نه تنها برای منتقدان لذت بخش بود بلکه مخاطبان عام و خاص را هم به طور کامل راضی نگاه میداشت.هر انچه که شما از یک فیلم گانگستری و شاهکار سراغ دارید را می توان در دایره ی سرخ دید.بازی های بی نظیر که به مدد بازیگران بزرگ و اسطوره اش لذت دو چندان دارد,لوکیشن های ناب و بکر که به همراه پالتو ها, کلاه های شاپو,ماشین های آمریکایی و هوای ابری و بارانی به قدری شیرینی کار را دو چندان می کنند که ممکن است گذر زمان را حس نکنید.(می شود ساعت ها به آلن دلون خیره شد و او را با ان پالتو ی کرم و سبیل جذاب اش نگاه کرد و خسته نشد),شخصیت پردازی های بی نظیر و کامل که به اندازه ایی پخته و جذاب اند که می توان به هر شخصیتی از ان دل بست و عاشقش شد,فیلم برداری عالی و ثابتی که با قاب بدنی ها زیبا و عجیب هدفش را به پیش میبرد و با کمک نورپردازی نوآرش لذت دیدن را دو چندان می کند,به واقع باید برای توصیف این فیلم کلمه ایی بیش از لذت انگیز را نام برد,شاید شهوت انگیز!!!....
داستان فیلم حول شخصیت هایی بریده از اجتماع می گردد شخصیتی هایی که از جامعه طرد شده اند و هیچگونه دل مشغولی و دغدغه ایی در این دنیا ندارند.نه عاشق می شوند و نه پول برایشان معنی دارد و نه مرگ....تنها چیزی که برایشان ارزش دارد اصولیست اخلاقی که زیر پا گذاشتنشان برایشان غیر قابل انجام است.شخصیت هایی که دایم سیگار بر لب دارند و تو گویی که انگار این سیگارها اکسیژن شان را تامین می نمایند.
سه شخصیت اصلی در داستان وجود دارد که یکی از انها با نام ووگل زندانی فراریست که در طی فیلم از دست پلیسی بلند پایه به نام ماتئی فرار می کند,شخصیت بعد کوری با بازی آلن دلون است فردی زندانی که پس از گذر ۵ سال از زندان به دلیل خوش رفتاری ازاد می گردد و شخصیت اخر نیز یانسن افسر پلیسی قدیمی است که حال,غرق در مشروبات الکلی و مواد مخدر است فردی که در تیراندازی در فاصله ی دور مهارتی بسیار دارد.این سه شخصیت همانطور که در دیالوگ اغازین گفته شده به طور اتفاقی در کنار هم قرار می گیرند تا نقشه ی سرقت شان را از یک طلا فروشی بزرگ عملی نمایند غافل از اینکه ماتئی, سربازس پلیس در به در به دنبال انها می گردد.سکانس سرقت به قدری ماهرانه و استادانه طراحی شده که هنوز هم که هنوز است الگوی بسیاری از سرقت های سینمایی می باشد.همانطور که در بالا اشاره کردم شخصیت ها همگی افرادی منزوی هستند که غم و نا امیدی را در دل دارند ملویل به مانند اثر قبلیش سامورایی برای اینکه این سردی و غم را بیشتر نشان دهد از دیالوگ هایی بسیار اندک استفاده می نماید و از پرچانگی ها پرهیز می نماید اما این دلیل بر ناقص ماندن دیالوگ ها نمی شود همین دیالوگ های کم به قدری پخته و تاثیر گذار هستند که کمبود انها نه فقط جبران می شود بلکه به فضا سازی و شخصیت پردازی بسیار بهتر کاراکترها هم می انجامد.
جالب است برایتان توضیح دهم,که در سکانس سرقت که مدتی معادل با سی دقیقه درازا دارد هیچگونه دیالوگی صورت نمی گیرد و فقط این حرکات دست و بدن بازیگرانند که صحنه و داستان را به پیش می برند!!
دنیایی که ملویل برای خود خلق می کند متعلق به خود اوست دنیایی تاریک که هیچگاه پایان خوشی را ندارد پایانی که قهرمانانش به جای اینکه پیروز شوند و به سعادت برسند مرگ را روبروی چشم خویش می بینند.شاید ملویل سعادت را در چیز دیگری می بیند و دنیای او در جای دیگری نهفته است و المان های خود را دارد.....
تا اونجایی که دانسته های بنده قد میده روبر برسون به استناد یک محکوم به مرگ می گریزد ، فرد زینه مان به استناد روز شغال ، و ژان پیر ملویل به استناد دایره سرخ ، پلیس و ... تنها فیلمسازانی بودند که برای پیشبرد داستان و ایجاد هیجان در فیلمهایشان کمترین احتیاج را به عنصر موسیقی داشتند از اکثر آثار سینمای امروز هالیوود اگر عنصر موسیقی را حذف کنید ارزش فیلم چندین درجه افت می کند
tarkibe ( melvilledelon )dar zhanre dozd va policimesle tarkibe ( fordwayne )dar western ya mesle tarkibe ( wilderlemmon )dar komediye .yani doost dashtanijazabva monhaser be fard .inam filme serghatiye khoobiye .doobleye khoobi ham dasht va ba keifiyat bood dooblash .
فوق العاده بود.
کارگردان : ملویل بزرگ...
ستارگان : آلن دلون و جیان ماریا ولونته
فیلمنامه ای بسیار عالی و کم نقص
هیجانی وصف نشدنی
دیگه از یه فیلم تو این ژانر چه انتظاری دارید؟؟؟
من به این شاهکار ۹ دادم اون یک نمره رو هم بخاطر برخی سکانس های اضافه ای (از نظر بنده) که داشت کم کردم.
منظورم این که این فیلم چندتا سکانسی داشت که وجودشون توی فیلم لزومی نداشت و فقط تایم فیلم رو بیشتر کرده.
چه بازی میکنه این ایو مونتان...واقعا بازیگر بزرگی بود
دومین شاهکار ملویل
خاطره دارم از این فیلم. بی حد و حساب از بعد داستانی و نحوه سرقت از زمان خودش جلوتر بود.
امتیاز ۶
فیلم خسته کننده ایه و پُر از اشتباهات کارگردانی... اصلا زمینه سازی خوبی روی شخصیت ها نداره همه چیز یهویی اتفاق می افته
فیلم برداریش خوبه
آلن دلون هم که همش یجوری راه میره که انگار توی باغ داره قدم میزنه
فیلم یک جنگل آسفالت بود به روایتی فرانسوی با حذف معشوقه از داستان.
یه فیلم جنایی با تایم طولانی .
یکی از بهترین های سینمای فرانسه ، پیشنهاد میکنم حتما ببینید
فیلمی خوب از کارگردانی مهم و صاحب سبک..
دايره سرخ از زبان ملويل:
دايره سرخ چيست؟ از نظر من دايره سرخ بيش و پيش از هر چيز داستان يک سرقت است. فيلم دوباره دو تبهکار است که نقششان را آلن دلون و جان ماريا و لونته بازي مي کنند و مرد ديگري (ايومونتان) که به آنها کمک مي کند. قبلا گفتم که مدت ها پيش از آنکه جنگل آسفالت (جان هيوستن، ۱۹۵۰) را ببينيم و حتي چيزي درباره آن بشنوم و پيش از فيلم هاي چون ريفي في (ژول داسن، ۱۹۵۵) دلم مي خواست فيلمنامه اي درباره سرقت بنويسم، فکر کنم گفتم که قرار بود ريفي في را هم من بسازم. خب، من بودم که تهيه کننده اش را قانع کردم حقوق آن را بخرد و حتي خودش اعلام کرد که من آن را کارگرداني خواهم کرد و بعد شش ماهي نديدمش. سرانجام ژول داسن آن را ساخت و تواضع زيادي هم نشان داد، چون گفت فقط وقتي اين کار را مي کند که من کتبا رضايتم را اعلام کنم، که کردم. به هر حال از حدود ۱۹۵۰ مي خواستم فيلمي درباره سرقت بسازم. دلم مي خواست فيلم استادانه اي باشد و هنوز نمي دانم هست يا نه.
فکر مي کنم همه عوامل مهيا بود که فصل سرقت خوب از آب درآيد، ولي زمان ثابت مي کند که زمينه دزدي درست بوده يا نه. اين فيلم انگار چکيده همه فيلم هاي ماجرايي ام است که قبلا کار کرده ام و شرايط را هم براي خودم آسان تر نکرده بودم. مثلا در فيلم هيچ زني حضور ندارند و مسلما ساختن يک فيلم ماجرايي که پنج شخصيت اصلي داشته باشد و هيچ کدام زن نباشد آسان نيست.
فيلمنامه دايره سرخ از اين نظر که تنهايي آن را نوشته ام اريژينال است، اما مي توانيد متوجه شويد که اين يک وسترن تغيير شکل يافته است که حوادثش به جاي غرب، در پاريس و در زمان ما اتفاق مي افتد و جاي اسب با ماشين عوض شده. من با يک موقعيت سنتي و قراردادي کار را شروع کردم: مردي که از زندان آزاد مي شود و اين مرد معادل کابوي تنهايي است که در فيلم هاي وسترن همزمان با آمدن نوشته هاي عنوان بندي از راه مي رسد و درست موقعي که تيتراژ تمام مي شود در کافه را باز مي کند و مي آيد تو.
فیلم خوبیه ولی ریتمش خیلی کنده .پایان فیلم تازه فیلم هیجان انگیز میشه...
خداوكيلي سايتتون حرف نداره . بي تعارف ميگم .سايت شسته رفته اي دارييد . خواهشا اهميت به بعضي حرفهاي مغرضانه نديد . من همه ساييتها رو گشتم و موشكافانه دنبال كردم . اول سايت خودتون و بعدش ايران فيلم . بازم ممنونم
a#۰۳۹;li bod
باور کنید اسم دوبلور ها رو که خودنم بیشتر جذب شدم دانلود کنم تا خود فیلم... صدای مرحوم عطاالله کاملی خودش یه دنیاس...