بازی ها در حد انتظار بودند اما کرو یک جهش نسبتا چشمگیر نسبت به قبل داشته اما متاسفانه حتی کاندید اسکار هم نشد این داوران آکادمی هم باید کم کم خودشون رو بازنشست کنند
2
arzandi.k
۸ سال پیش
من از فیلم های موزیکال متنفرممممم و بخاطر همین از تک تک لحظات این فیلمم متنفر بودم و همش منتظر بودم تا تموم بشه چون تو فیلم حتی ۱ کلمه هم حرف نمیزدن باهم و کل دیالوگ ها آوازخوانی هنرپیشه ها بود
اصلاااا لذت نبردم با اینکه بازیگرای خوبی داشت
البته جدا از موزیکال بودنش که خیییلی بدم میومد کلا فیلم قوی نبود{البته ژاور واقعا منفور بود}چون آدم احساساتش با فیلم هم راه نمیشد مثلا وقتی حماسی قرار بود باشه اصلا بیننده جذب نمیشد و اون حس منتقل نمیشد یا خیلی از صحنه های مرگش فقط صحنه های مردن بودن و رو بیننده تاثیر نمیذاشت
1
صادق جعفری
۸ سال پیش
یه شاهکار عالیه
فقط ای کاش که موزیکال نبود
2
mohammad.mehdi.malekiyan
۸ سال پیش
ای کاش وزیکال نمی ساختن
0
Mohammad Mahani
۸ سال پیش
اون دیالوگ جکمن رو من شنیده بودم ویکتور هوگو گفته همون بحث نونو ۱۵ سال زندان حسه تایپش نیست
0
ma.dbqn
۸ سال پیش
پیشنهاد میکنم بینوایانی که توسز رامین کریملو به شکل اپرا اجرا شده رو ببنید/ تمام موزیکاش همینایی که تو این فیلمه اما اون با شکوه تر و با احساس تره به اون اپرا ۱۰ دادم به این ۸ مبدم
2
King1576
۸ سال پیش
فکر کردم فقط اول رسمه که به حالت شعر حرف بزنن همین جوری رفت جلو دیدم بازم دارن همونجوری حرف میزنن ۱ ساعت دیدم دهنم سرویس شد
جوابم به اون دست کسایی هستش که تو باده شاهکار بودن فیلم و ادعای قدرت درکشون ازین فیلم هستش....این فیلم تنها یه فیلم با داستان کپی که با موزیکال بودنش اومده خاص باشه که گند زده به فیلنامه و ادمو اذیت میکنه..حداقلش واسه فارسی زبونا...کسایی هم که این فیلم کسل کننده رو دیدن حتما هنرپیشه های این کار رو دوست داشتن
1
www.sadoghi80
۸ سال پیش
ویکتور هوگو اگرچه می گوید «چیزهایی هستند که نباید کوشید به تصویرشان کشید، خورشید یکی از آنهاست» اما او در داستان هایش خورشید را با جزییات کاملش به تصویر می کشد، او به این باور اعتقاد دارد که تاریکی اگرچه وجود دارد ولی خورشید، طبیعت را دگرگون می کند و در نهایت آنچه به جای می ماند خورشید است. این رمانتیسم گیرا پیروزی نور بر تاریکی، خیر بر شر - که ریشه در باورهای اسطوره ای دارد البته منطبق بر زمانه ای است که هر ناممکنی را ممکن فرض می کند، این زمانه، قرن نوزدهم است. رمانتیک در آن دوره به رمانتیک بودن خرسند نیست و بیشتر درصدد آن است تا رمانتیسم را به خط مشی ای برای تمام هستی بدل کند. خورشید بینوایان در چهره ژان والژان درخشیدن آغاز می کند؛ «تاریخ و روابط اجتماعی در بینوایان دکوری است که بر پس زمینه اش نبرد باستانی بی آوردگاه میان دو اصل ازلی، متافیزیک و دینی، در هیات های مبدل مختلف رخ می دهد: نبرد میان خیر و شر، خدا و شیطان، بهشت و دوزخ»۱ در این میانه ژان والژان در هیات یک ابرمرد، یک طرف ماجراست. او برخلاف پونس میشکین روحی هبوط کرده از آسمان ها نیست و نه مانند وترن در باباگوریو ماجراجویی واقع گراست. او زندانی طردشده ای است که وقتی بعد از ۱۹سال حبس آزاد می شود، کسی حاضر نیست به او حتی در اصطبل به ازای پولی که می دهد، برای یک شب جا دهد. وقتی هم به زندان بازمی گردد و می خواهد دوباره زندانی اش کنند تا لااقل غذا و جایی گرم داشته باشد زندانبان به او می گوید «یک کاری کن که دستگیرت کنند؛ آنوقت به زندان راهت می دهم.» نوالیس، چهره شهیر رمانتیک زمانی گفته بود: «چیزی به نام سرنوشت تاریخی وجود ندارد و ما دقیقا همانیم که هستیم» و این درباره بینوایان مصداق می یابد: وقایعی ناگهانی و خلاف انتظار اتفاق می افتد که درمجموع چیزی جز حادثه به آن نمی توان گفت اما وقتی این حادثه ها را کنار هم می گذاریم آنوقت گویی چیزی از جنس اراده الهی یا سرنوشت تاریخی مترصد آن می شود که این اتفاق های نابهنگام را مجموعا در مسیر سرنوشت محتوم خود قرار دهد تا همان گونه که نوالیس گفته بود چیزها نتوانند جز به آن صورت که هستند، باشند. تاریخ مطابق اراده ای الهی از پیش تعیین شده که به واسطه قضا و قدر به منصه ظهور می رسد، رویدادهای ناگهانی، تشنج آفرین، غافلگیرکننده، نامفهوم برای آنان که به پیامدهایش دچار می شوند که در مجموع، بشریت را به شکلی تدریجی و مبهم در مسیر رهایی معنوی اش، آشتی با پروردگار رهنمون می شوند.»۲ اولین شوک رمان بینوایان در قالب یک اتفاق نابهنگام آن گاه رخ می دهد که ژان والژان ظرف های نقره ای را از خانه اسقف که شب را در آنجا گذرانده، می دزدد اما ساعتی بعد دستگیر می شود. اسقف که بیانگر روح متعالی است از دزدی که شب به او پناه و غذا داده می خواهد تا شمعدانی های نقره ای را هم با خود ببرد، در اینجا روح ژان والژان به یکباره به تلاطم درمی آید: «ژان والژان حس کرد که الان است که غش کند. اسقف به او نزدیک شد و آهسته گفت: یادتان نرود که به من قول می دهید از این ظروف استفاده کنید و آدم درستکاری شوید. ژان والژان، برادرم، شما دیگر به بدی تعلق ندارید، من روح شما را خریدم. افکار پلید را از آن پاک و به خدا اهدا کردم.۳» در رمانتیسم هوگو و به طور کلی در رمانتیسم روسویی که هوگو نیز متاثر از آن بود، فرد به تنهایی نمی تواند مسوول باشد بنابراین نمی تواند به تمامی نفرین شده باشد، در لحظه حقیقت مجرم سراپا پشیمانی خواهد بود، جرم بی اثر می شود و خطا ختم به خیر می شود و جنایت به مکافات که نه، بلکه به رستگاری می انجامد. لحظه حقیقت همان لحظه ای است که روح ژان والژان به تلاطم درمی آید.این اولین رستگاری بینوایان است اما رستگاری های بعدی نیز در پیش است زیرا روح در قالب یک جسم متوقف نمی ماند و خود را در قالب خط مشی هستی شناسانه به محیط اطراف تسری می دهد. خورشید هوگو صرفا نمی درخشد بلکه مصمم است تا تمامی تاریکی را ذیل روشنایی درآورد. ژاور در بینوایان تجسم تاریکی است، او در زندان به دنیا آمده، مادرش فالگیر و پدرش یک زندانی است اما او خودش را آدم شریف و منظم و درستکاری می داند که گمان می کند همه چیز را می تواند در کتابچه قانون پیدا کند، او جهان را با منطق دکارتی می سنجد، در جهان او همه چیز روشن و حتی قابل پیش بینی است و او آن توانایی را دارد که برای هر عملی توجیهی قانونی یا مجرمانه ارایه دهد. ژاور اگرچه آدمی خویشتندار، عبوس، جدی و سختگیر است اما زندگی اش مانند ژان والژان همه محرومیت، انزوا و پاکی است. او نیز همچون ژان والژان ازدواج نکرده و زندگی اش ذیل مفهوم قانون و وظیفه سپری شده است، به تعبیری دقیق تر او نماینده خود و منطق انسانی در برابر تخیل و غریزه است اما با این همه ژاور در نهایت یک فرد است؛ فردی که به تمامی نفرین نشده است. تنها کافی است که او با خودش روبه رو شود تا آنگاه دریابد که چه دغل بازی و سفسطه ای در شهر تحت نام قانون و عدالت که او خود را موظف به اجرای آن می داند در جریان است. مواجهه انسان البته تفاوت چندانی با آنچه مبلغان دینی می گویند و بن مایه ادیان و منجمله مسیحیت است ندارد. در بینوایان هوگو «قدیس» و «انقلابی»، «مسیح» و «روسو» تواما وجود دارند به طوری که بدون وجود قدیس و نفس مسیحایی اسقف میری یل که بر روح ژان والژان، زندانی طردشده می دمد امکان ادامه رمان وجود ندارد. قدیس هم مانند هوگو با خوشبینی بر این باور است که شهر رستگاری در دوردست به چشم می آید. رستگاری بعدی در بینوایان نیز در دوردست و در انتهای رمان حاصل می شود. نیک سیرتی ژان والژان، ژاور قانونمند و بی رحم را مستاصل می کند و او را به آستانه جنون می کشاند. ژاور اگرچه نماینده شر و تاریکی است اما در رمانتیسم، شر در ذات خود روح نیست بنابراین چندان که باید جدی گرفته نمی شود. ژاور به عنوان یک فرد همچون ژان والژان به تمامی نمی تواند نفرین شده باشد. ژاور بعد از آنکه ژان والژان او را از اعدام انقلابی نجات می دهد، درمی یابد که چیزی دیگر به جز منطق دکارتی نیز می تواند بر جهان حاکم باشد یعنی چیزی بالاتر از وظیفه. پس از این اقدام عجیب ژان والژان، دنیا برای ژاور چندان که باید منطقی و ساده به نظر نمی آید و پیچیدگی تحمل ناپذیری پیدا می کند. به بیانی دیگر قانون ساده ژاور در برابر پیچیدگی های زندگی کم می آورد و ژاور، بازرس دقیق و موشکاف پاریس دیگر نمی تواند منطق حوادث را بفهمد و آن را تحلیل کند، تا قبل از این برای ژاور خوب و بد تفکیک شده و جداازهم بودند اما به تدریج درمی یابد که آنها- خوب و بد، تخیل و واقعیت و ناممکن و ممکن - به قدرتی درهم آمیخته اند که تفکیک آنها گاه ناممکن و چاره ناپذیر است. ژاور آن را در تجربه های روزمره اش درمی یابد. این آگاهی با فکر ژاور در تضاد قرار می گیرد و به این سان ژاور برای اولین بار در زندگی خود را ناتوان حس می کند «یک چیز او را مبهوت کرده بود؛ ژان والژان لطف بزرگی به او کرده بود یک چیز او را به وحشت می انداخت: ژاور باید لطفی در حق ژان والژان می کرد، ژاور خودش را می جست اما چیزی پیدا نمی کرد چه می باید می کرد؟ تحویل دادن ژان والژان بد بود اما آزادگذاشتنش هم بد بود.»۴ با این حال ژاور نیز در نوع خود «یک پدیده» بود «او هم مانند ژان والژان یک ابرمرد است، نمونه ای از کمال که به نهایتی غیرواقعی رسیده»۵. او باوجود وابستگی بی حدوحصر به قانون آن صداقت را دارد که با خود روراست و رودررو شود: بنابراین به دنبال راه سومی می رود تا تاوان پیچیدگی جهان و سادگی ذهن خود را بدهد و آن مرگ است «ژاور کوتاه ترین راه را به طرف رودخانه سن پیش گرفت و کمی بعد به جایی از سن رسید که بین پل نتردام و پل شانژ بود. ملوان ها از این نقطه سن وحشت داشتند اینجا جریان تند و خطرناک آب چنان به پایه های پل هجوم می برد که انگار می خواست آن را از جا بکند و به همین دلیل اگر کسی این جا به آب می افتاد دیگر پیدایش نمی شد»۶. برای اولین و آخرین بار ژاور در زندگی اش از مرزهای قانون می گذرد و به انتخاب آگاهانه دست می زند «ژاور دستانش را از روی حفاظ رودخانه برداشت، هوا کاملا تاریک بود... . چنددقیقه ای بی حرکت ایستاد و به سیاهی رودخانه زل زد، آب می غرید بعد ناگهان کلاهش را برداشت و روی لبه اسکله گذاشت لحظه ای بعد صاف، روی لبه حفاظ رودخانه ایستاد و به طرف سن خم و بعد دوباره راست شد ولی بعد ناگهان یک راست در تاریکی سقوط کرد، صدای شالاپ خفیفی بلند شد و ژاور در زیر آب ناپدید شد»۷. آب در فرهنگ اسطوره ای نماد مرگ، تولد دوباره یا در سنت مسیحی غسل تعمید و رفتن به سوی ابدیت و رستگاری است. ژاور با غرق کردن خود رستگاری می یابد تا دیوها در برابر فرشتگان ناپدید شوند و خورشید پیروز شود. پی نوشت ها: هر اثر ادبی حتی طبیعت گراترین اثر، نوعی آرمانی ساختن واقعیت است. این آرمان از دل طبیعت بیرون می آید. لامارتین، هوگو را بر حذر می دارد که با ارایه سودایی ناممکن مهلک ترین شوریدگی را میان توده ها ترویج می کند در حالی که سودای امر ناممکن تماما از کوران ممکنات سر برمی آورد. ۱، ۲، ۵) وسوسه ناممکن، یوسا، کاوه میرعباسی ۳، ۴، ۶، ۷) بینوایان هوگو، محسن سلمانی
1
sayres1997
۸ سال پیش
دوستان یک سوال تفاوت encoder :sparksبا encoder :ganool چیه که این همه تفاوت داره؟این تفاوت ارزش دانلود رو داره یا نه.ممنون
1
آصفه نوروزی
۸ سال پیش
فیلم پیام ها و مفاهیم زیادی رو با خودش حمل میکنه، البته که به پای کتاب و جزئیاتش نمیرسه اما فوق العاده بود آهنگ هاش کشته منو!
اسپویل
من تو اون صحنه که ژان والژان با خودش درگیر بود و عذاب وجدان داشت که خودش رو معرفی کنه یا نه، عاشق بازی هیوجکمن شدم و این شماره تو ذهنم هک شد Who am I? ۲ ۴ ۶ ۰ ۱ فانتین که عالی بود، اون بخش آهنگ: But there are dreams that can not be...:( اسم آهنگش: I dreamed a dream اپونین زیر بارون اون بخش آهنگ:Without me his world will go on turning. A world that#۰۳۹;s full of happiness that I have never known :( اسم آهنگ: On my own در سوگ انفلابیون ادی عالی بود: Oh my friends, my friends do not ask me what your sacrifice was for Empty chairs and empty tables where my friends will sing no more بازی آماندا رو اصلا دوست نداشتم، صداش توان اجرای آهنگ ها رو نداشت یعنی رسما جیغ میزد، انتخاب بدی بود، عاشقانه ها رو خراب کرد و اما ژاور پر تناقض ترین و ناپایدار ترین شخصیت رو با خودش حمل میکرد و عالی بود...عالی You know nothing of Javert... عاشق این فیلمم و از دیدنش سیر نمیشم
2
Sorooshhadibagi45
۸ سال پیش
یک درام موزیکال حرفه ای بیننده از دقیقه به دقیقه فیلم نمیدونه لذت ببره یا غصه بخوره بازی عالی هیوجکمن که تو این فیلم ثابت کرد بازیگر درجه یکیه و همینطور بازی آنا هتوی
4
hesamallahyari
۸ سال پیش
به نظر من دقیقه ۲۹ تا ۳۰ باعث شد انه هاتاوی اسکارو بگیره .عالی بود
3
mkermani79
۸ سال پیش
زیاد خوب نبود اگه موزیکال نبود میتونست با این بازیگراش و داستانش یه فیلم عالی بشه
6
سروش زارعیان
۸ سال پیش
این فیلم مو بر تن آدم سیخ میکنه، من هنوز رمان اصلی رو نخوندم که ببینم چه قدر فیلم با رمان متفاوته ولی این یه چیز دیگست. داستان پر محتوا که جامعه اون زمان رو می خواد نشون بده، شخصیت ژان والژان که زمانی دزدی می کنه، زمانی کودکی رو از بدبختی نجات میده، شخصیت ژاور که ماموری وظیفه شناسه و انقدر شرف داره که وقتی فکر می کنه داره اشتباه قضاوت می کنه خودش رو تو چنگ مرگ قرار میده، شخصیت زن و شوهر حقه باز که تو اون سکانس فوق العاده معرفی می شن، شخصیت مظلوم زن با بازی تمام عیار آن هاتاوی (تصورش سخته همون سال نقش فم فتال زن گربه ای رو به اون خوبی اجرا کرده باشه) و پایان حماسی فیلم عالین.
چه قدر این مدل فیلمبرداری فضای فیلم رو متفاوت نسبت به بقیه فیلم های مربوط به اون دوره ها کرده، کلاً تو فیلم های تام هوپر از لنز خاصی استفاده شده که تصویر حالت خاصی می گیره و کلوز آپ ها زیادن. رنگ های سرد و گرم و موسیقی های فیلم خیلی خوبن، من آهنگ look down رو دانلود کردم و زیاد گوش میدم.
فقط بعضی از مونولوگ های فیلم طولانین، قسمت هایی از داستان هم بهتر بود کوتاه بشه چون خوب هم پرداخته نشده بود اگه حذف میشد ریتم هم سریع تر میشد.
در کل اون این جاست که آدم به ارزش هنر پی میبره، اگه ویکتور هوگو این رمان سترگ رو ننوشته بود آیا ما امروز تا این حد تحت تاثیر شرایط زندگی در دوره انقلاب فرانسه قرار می گرفتیم؟؟؟
۲۰۱۲ سال فیلمای خیلی خوبی بود و بی نوایان هم یکی از بهترین هاست.
2
iphone6emad
۹ سال پیش
اگه جای هیو جکمن رو با راسل کرو عوض می کردند فیلم بهتر میشد
3
www.erfanfijan
۹ سال پیش
بهترین فیلم موزیکال اگه درک سینمایی ندارید عیب الکی روش نگذارید نمره من ۸ هست
1
rezah2014
۹ سال پیش
یک شاهکار دیگه از آن هاتاوی ... امتیاز ۷.۵
4
mahdii1993
۹ سال پیش
چه شاعرانه است داستاني آميخته از موسيقي و آوازهاي دلنشين. چه غم انگيز است داستان مردي فقير كه توانايي خريد يك تكه نان را ندارد و به خاطر يك تكه نان به زندان مي رود. چه تامل برانگيز است كه آن مرد خوب چه دشمناني كه ندارد شايد در اين جا هم خوب بودن بزرگ ترين جرم دنياست. آن مرد ژان وا ژان جان مي دهد تا دختركش كوچك ترين سختي نكشد با تمام سختي هايي كه براي خوب ترين مرد قصه ها به همراه دارد. دوست دارد ژان والژان و دوستت دارم جكمن.
0
aidin dadvar
۹ سال پیش
۱ FILME MUSICALE TASIR GOZAR BA DERAME GHAVI BA AHANGHAYE BE YAD MANDANI BE HAMRAHE CHAND TA AZ BEHTARIN BAZIGARANE HOLLYWOOD KE SEDAYE KHEILI KHOOBI HAM DARAN MESLE AGHAYE JACK MAN KE TOYE OSCARE ۲۰۰۸ NESHOON DAD CHE SEDAYE MAHSHARI DAREYA AGHAYE REDMAYNE KE SEDASH FOGHOLADAST VA MESLE KHANANDEHAYE OPERA TOYE IN FILM MIKHOONE
1
morteza_jab991
۹ سال پیش
من تا حالا همچین فیلمی ندیده بود!! اینطوری از اول تا آخر موزیکال باشه!! ولی خب کارگردانی خوب انجام شده بود و نقش راسل کرو و و هیو جکمن خوب تلفیق شده بود! من راضی ام ازش از سبک فیلم زیاد خوشم نیومد ...اما داستان بینوایان جذاب هست کلا ...کاش دیالوگ ها معمولی بودن نه موزیکال به خاطر بازیگر هاش و داستان فیلم و به خاطر ویکتور هوگو من ۷ میدم.
3
mehrnaz.ha
۹ سال پیش
به نظر من فیلم پر قدرت خوبی بود ازهمون دقیقه اول جذب ابهت آهنگش شدم. البته این بهنظر خیلی منطقی میاد که یه کتاب ۲۰۰۰ صفحه ای که بخواد فیلم بشه باید ازقسمتهاییش چشم پوشی بشه.(جواب اون کسی که گفته فیلم چرته چون مثل ویکتورهوگو به شخصیت پردازی اهمیت داده نشده) درکل ارزش دیدن داره
6
shahin.yarandi
۹ سال پیش
قشنگترین درامی بود که تا حالا دیدم.
3
ali_reza0007
۹ سال پیش
زیبای موزیکال!
اولین فیلم موزیکالی بود که می دیدم. قبل از دیدن، پیش خودم فکر می کردم نقطه ضعف فیلم موزیکال بودنش خواهد بود. کامنتای خیلی از دوستان هم متاسفانه ژانر موزیکال رو به یه هیولای بدترکیب و زشت تبدیل کرده!! ولی واقعا این طور نیست. الان پنج شیش دقیقه ای هست که فیلم رو تموم کردم حالا که فکرشو می کنم میگم این داستان رو مگه میشه در ژانری غیر از موزیکال هم این قدر زیبا به تصویر کشید!؟
تیم بازیگری فوق العاده بود. عالی عالی! هیو جکمن، ان هثوی، راسل کرو و ادی ردماین فوق العاده بازی کردن. بی شک از قوی ترین فیلمایی بوده که به لحاظ بازی بازیگرا تا الان دیدم.
ان هثوی بی نظیر بود. واقعا چه کرد!! در کیفیت کارش همین بس که با حدود ۱۵ دقیقه بازی کردن تمام جایزه های اون سال رو درو کرد! ۱۵ دقیقه!
بازی هیو جکمن هم خیلی زیبا بود. فیلمی که بازیگرش اون سال تونسته جایزه ی بهترین بازیگر نقش رو اول ببره ندیدم ولی ندیده احساس می کنم هیو کاملا شایسته بوده. اون گریم اوایل فیلمش رو هم خیلی دوست داشتم. ابهت داشت!
و چقدر این فیلم احساس داشت. چقدر چالش روحی داشت. چقدر سرگذشت داشت. چه قدر شخصیت پردازیاش قوی بود. هر بار که یکیشون یه آواز طولانی تنهایی رو اجرا می کرد احساس می کردی فیلمنامه نویس داره باهات حرف می زنه و زندگی اون شخص رو از سیر تا پیاز تعریف می کنه. این شیوه از شخصیت پردازی خیلی به دلم نشست.
زیبا بود!
5
آرمین
۹ سال پیش
به نظر من که عالی بود، ۱۰/۱۰ . میتونست بهتر هم باشه ولی تا همینجا هم قابل ستایشه. ساختن فیلم موزیکال اصلا کار ساده ای نیست! و ژانر خاصیه و همه پسند نیست. و واقعا نمیشه تک تک دیالوگ ها رو هم قافیه کرد! بعضیا انتظار بیش از حد دارن تحریف جزئی داستان رو قبول دارم، و واقعا نمیتونم درک کنم دلیلش چیه، ولی تقریبا تو بیشتر آثاری که از رمان ساخته میشن دیده میشه . در کل مشکلی خاصی نیست.
3
daranilab
۹ سال پیش
اخرین باری که گریه کردمو یادم نمیاد ولی با اخر این فیلم چشمام قرمز شد.موزیک عالی بازیها عالی یه فیلم عالی
5
sa.nrpr98
۹ سال پیش
محشر ، واقعا بی نظیر . تهش کلی گریه کردم خیلی خوب مرگش رو تصویر کردن . اولش هم که تو کلیسا بود عالی بود . کلمات در وصفش نمیگنجه . (* o *)
7
حمید رفیعی
۹ سال پیش
اصلا فکرشو نمی کردم همچین فیلم جالبی باشه چون از سبک موزیکال خوشم نمیاد. ولی وقتی یکم از فیلمو دیدم متوجه شدم که خیلی فیلم خوش ساخت و قشنگی بود، موزیک فیلم واقعا گیرا و قوی بود و بازیگری ها هم همه راضی کننده و حرفه ای... من که واقعا از دیدنش لذت بردم.
2
vahidtrek
۱۱ سال پیش
از فیلم موزیکال متنفر بودم تا اینکه اینو دیدم و به کلی نظرمو عوض کرد
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
بازی ها در حد انتظار بودند اما کرو یک جهش نسبتا چشمگیر نسبت به قبل داشته اما متاسفانه حتی کاندید اسکار هم نشد این داوران آکادمی هم باید کم کم خودشون رو بازنشست کنند
من از فیلم های موزیکال متنفرممممم و بخاطر همین از تک تک لحظات این فیلمم متنفر بودم و همش منتظر بودم تا تموم بشه چون تو فیلم حتی ۱ کلمه هم حرف نمیزدن باهم و کل دیالوگ ها آوازخوانی هنرپیشه ها بود
اصلاااا لذت نبردم با اینکه بازیگرای خوبی داشت
البته جدا از موزیکال بودنش که خیییلی بدم میومد کلا فیلم قوی نبود{البته ژاور واقعا منفور بود}چون آدم احساساتش با فیلم هم راه نمیشد مثلا وقتی حماسی قرار بود باشه اصلا بیننده جذب نمیشد و اون حس منتقل نمیشد یا خیلی از صحنه های مرگش فقط صحنه های مردن بودن و رو بیننده تاثیر نمیذاشت
یه شاهکار عالیه
فقط ای کاش که موزیکال نبود
ای کاش وزیکال نمی ساختن
اون دیالوگ جکمن رو من شنیده بودم ویکتور هوگو گفته
همون بحث نونو ۱۵ سال زندان حسه تایپش نیست
پیشنهاد میکنم بینوایانی که توسز رامین کریملو به شکل اپرا اجرا شده رو ببنید/ تمام موزیکاش همینایی که تو این فیلمه اما اون با شکوه تر و با احساس تره
به اون اپرا ۱۰ دادم
به این ۸ مبدم
فکر کردم فقط اول رسمه که به حالت شعر حرف بزنن
همین جوری رفت جلو دیدم بازم دارن همونجوری حرف میزنن
۱ ساعت دیدم دهنم سرویس شد
doooooooooooooooooble,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
جوابم به اون دست کسایی هستش که تو باده شاهکار بودن فیلم و ادعای قدرت درکشون ازین فیلم هستش....این فیلم تنها یه فیلم با داستان کپی که با موزیکال بودنش اومده خاص باشه که گند زده به فیلنامه و ادمو اذیت میکنه..حداقلش واسه فارسی زبونا...کسایی هم که این فیلم کسل کننده رو دیدن حتما هنرپیشه های این کار رو دوست داشتن
ویکتور هوگو اگرچه می گوید «چیزهایی هستند که نباید کوشید به تصویرشان کشید، خورشید یکی از آنهاست» اما او در داستان هایش خورشید را با جزییات کاملش به تصویر می کشد، او به این باور اعتقاد دارد که تاریکی اگرچه وجود دارد ولی خورشید، طبیعت را دگرگون می کند و در نهایت آنچه به جای می ماند خورشید است. این رمانتیسم گیرا پیروزی نور بر تاریکی، خیر بر شر - که ریشه در باورهای اسطوره ای دارد البته منطبق بر زمانه ای است که هر ناممکنی را ممکن فرض می کند، این زمانه، قرن نوزدهم است. رمانتیک در آن دوره به رمانتیک بودن خرسند نیست و بیشتر درصدد آن است تا رمانتیسم را به خط مشی ای برای تمام هستی بدل کند.
خورشید بینوایان در چهره ژان والژان درخشیدن آغاز می کند؛ «تاریخ و روابط اجتماعی در بینوایان دکوری است که بر پس زمینه اش نبرد باستانی بی آوردگاه میان دو اصل ازلی، متافیزیک و دینی، در هیات های مبدل مختلف رخ می دهد: نبرد میان خیر و شر، خدا و شیطان، بهشت و دوزخ»۱ در این میانه ژان والژان در هیات یک ابرمرد، یک طرف ماجراست. او برخلاف پونس میشکین روحی هبوط کرده از آسمان ها نیست و نه مانند وترن در باباگوریو ماجراجویی واقع گراست. او زندانی طردشده ای است که وقتی بعد از ۱۹سال حبس آزاد می شود، کسی حاضر نیست به او حتی در اصطبل به ازای پولی که می دهد، برای یک شب جا دهد. وقتی هم به زندان بازمی گردد و می خواهد دوباره زندانی اش کنند تا لااقل غذا و جایی گرم داشته باشد زندانبان به او می گوید «یک کاری کن که دستگیرت کنند؛ آنوقت به زندان راهت می دهم.» نوالیس، چهره شهیر رمانتیک زمانی گفته بود: «چیزی به نام سرنوشت تاریخی وجود ندارد و ما دقیقا همانیم که هستیم» و این درباره بینوایان مصداق می یابد: وقایعی ناگهانی و خلاف انتظار اتفاق می افتد که درمجموع چیزی جز حادثه به آن نمی توان گفت اما وقتی این حادثه ها را کنار هم می گذاریم آنوقت گویی چیزی از جنس اراده الهی یا سرنوشت تاریخی مترصد آن می شود که این اتفاق های نابهنگام را مجموعا در مسیر سرنوشت محتوم خود قرار دهد تا همان گونه که نوالیس گفته بود چیزها نتوانند جز به آن صورت که هستند، باشند. تاریخ مطابق اراده ای الهی از پیش تعیین شده که به واسطه قضا و قدر به منصه ظهور می رسد، رویدادهای ناگهانی، تشنج آفرین، غافلگیرکننده، نامفهوم برای آنان که به پیامدهایش دچار می شوند که در مجموع، بشریت را به شکلی تدریجی و مبهم در مسیر رهایی معنوی اش، آشتی با پروردگار رهنمون می شوند.»۲ اولین شوک رمان بینوایان در قالب یک اتفاق نابهنگام آن گاه رخ می دهد که ژان والژان ظرف های نقره ای را از خانه اسقف که شب را در آنجا گذرانده، می دزدد اما ساعتی بعد دستگیر می شود. اسقف که بیانگر روح متعالی است از دزدی که شب به او پناه و غذا داده می خواهد تا شمعدانی های نقره ای را هم با خود ببرد، در اینجا روح ژان والژان به یکباره به تلاطم درمی آید: «ژان والژان حس کرد که الان است که غش کند. اسقف به او نزدیک شد و آهسته گفت: یادتان نرود که به من قول می دهید از این ظروف استفاده کنید و آدم درستکاری شوید. ژان والژان، برادرم، شما دیگر به بدی تعلق ندارید، من روح شما را خریدم. افکار پلید را از آن پاک و به خدا اهدا کردم.۳»
در رمانتیسم هوگو و به طور کلی در رمانتیسم روسویی که هوگو نیز متاثر از آن بود، فرد به تنهایی نمی تواند مسوول باشد بنابراین نمی تواند به تمامی نفرین شده باشد، در لحظه حقیقت مجرم سراپا پشیمانی خواهد بود، جرم بی اثر می شود و خطا ختم به خیر می شود و جنایت به مکافات که نه، بلکه به رستگاری می انجامد. لحظه حقیقت همان لحظه ای است که روح ژان والژان به تلاطم درمی آید.این اولین رستگاری بینوایان است اما رستگاری های بعدی نیز در پیش است زیرا روح در قالب یک جسم متوقف نمی ماند و خود را در قالب خط مشی هستی شناسانه به محیط اطراف تسری می دهد. خورشید هوگو صرفا نمی درخشد بلکه مصمم است تا تمامی تاریکی را ذیل روشنایی درآورد. ژاور در بینوایان تجسم تاریکی است، او در زندان به دنیا آمده، مادرش فالگیر و پدرش یک زندانی است اما او خودش را آدم شریف و منظم و درستکاری می داند که گمان می کند همه چیز را می تواند در کتابچه قانون پیدا کند، او جهان را با منطق دکارتی می سنجد، در جهان او همه چیز روشن و حتی قابل پیش بینی است و او آن توانایی را دارد که برای هر عملی توجیهی قانونی یا مجرمانه ارایه دهد. ژاور اگرچه آدمی خویشتندار، عبوس، جدی و سختگیر است اما زندگی اش مانند ژان والژان همه محرومیت، انزوا و پاکی است. او نیز همچون ژان والژان ازدواج نکرده و زندگی اش ذیل مفهوم قانون و وظیفه سپری شده است، به تعبیری دقیق تر او نماینده خود و منطق انسانی در برابر تخیل و غریزه است اما با این همه ژاور در نهایت یک فرد است؛ فردی که به تمامی نفرین نشده است. تنها کافی است که او با خودش روبه رو شود تا آنگاه دریابد که چه دغل بازی و سفسطه ای در شهر تحت نام قانون و عدالت که او خود را موظف به اجرای آن می داند در جریان است.
مواجهه انسان البته تفاوت چندانی با آنچه مبلغان دینی می گویند و بن مایه ادیان و منجمله مسیحیت است ندارد. در بینوایان هوگو «قدیس» و «انقلابی»، «مسیح» و «روسو» تواما وجود دارند به طوری که بدون وجود قدیس و نفس مسیحایی اسقف میری یل که بر روح ژان والژان، زندانی طردشده می دمد امکان ادامه رمان وجود ندارد. قدیس هم مانند هوگو با خوشبینی بر این باور است که شهر رستگاری در دوردست به چشم می آید. رستگاری بعدی در بینوایان نیز در دوردست و در انتهای رمان حاصل می شود. نیک سیرتی ژان والژان، ژاور قانونمند و بی رحم را مستاصل می کند و او را به آستانه جنون می کشاند. ژاور اگرچه نماینده شر و تاریکی است اما در رمانتیسم، شر در ذات خود روح نیست بنابراین چندان که باید جدی گرفته نمی شود. ژاور به عنوان یک فرد همچون ژان والژان به تمامی نمی تواند نفرین شده باشد. ژاور بعد از آنکه ژان والژان او را از اعدام انقلابی نجات می دهد، درمی یابد که چیزی دیگر به جز منطق دکارتی نیز می تواند بر جهان حاکم باشد یعنی چیزی بالاتر از وظیفه. پس از این اقدام عجیب ژان والژان، دنیا برای ژاور چندان که باید منطقی و ساده به نظر نمی آید و پیچیدگی تحمل ناپذیری پیدا می کند. به بیانی دیگر قانون ساده ژاور در برابر پیچیدگی های زندگی کم می آورد و ژاور، بازرس دقیق و موشکاف پاریس دیگر نمی تواند منطق حوادث را بفهمد و آن را تحلیل کند، تا قبل از این برای ژاور خوب و بد تفکیک شده و جداازهم بودند اما به تدریج درمی یابد که آنها- خوب و بد، تخیل و واقعیت و ناممکن و ممکن - به قدرتی درهم آمیخته اند که تفکیک آنها گاه ناممکن و چاره ناپذیر است. ژاور آن را در تجربه های روزمره اش درمی یابد. این آگاهی با فکر ژاور در تضاد قرار می گیرد و به این سان ژاور برای اولین بار در زندگی خود را ناتوان حس می کند «یک چیز او را مبهوت کرده بود؛ ژان والژان لطف بزرگی به او کرده بود یک چیز او را به وحشت می انداخت: ژاور باید لطفی در حق ژان والژان می کرد، ژاور خودش را می جست اما چیزی پیدا نمی کرد چه می باید می کرد؟ تحویل دادن ژان والژان بد بود اما آزادگذاشتنش هم بد بود.»۴ با این حال ژاور نیز در نوع خود «یک پدیده» بود «او هم مانند ژان والژان یک ابرمرد است، نمونه ای از کمال که به نهایتی غیرواقعی رسیده»۵. او باوجود وابستگی بی حدوحصر به قانون آن صداقت را دارد که با خود روراست و رودررو شود: بنابراین به دنبال راه سومی می رود تا تاوان پیچیدگی جهان و سادگی ذهن خود را بدهد و آن مرگ است «ژاور کوتاه ترین راه را به طرف رودخانه سن پیش گرفت و کمی بعد به جایی از سن رسید که بین پل نتردام و پل شانژ بود. ملوان ها از این نقطه سن وحشت داشتند اینجا جریان تند و خطرناک آب چنان به پایه های پل هجوم می برد که انگار می خواست آن را از جا بکند و به همین دلیل اگر کسی این جا به آب می افتاد دیگر پیدایش نمی شد»۶. برای اولین و آخرین بار ژاور در زندگی اش از مرزهای قانون می گذرد و به انتخاب آگاهانه دست می زند «ژاور دستانش را از روی حفاظ رودخانه برداشت، هوا کاملا تاریک بود... . چنددقیقه ای بی حرکت ایستاد و به سیاهی رودخانه زل زد، آب می غرید بعد ناگهان کلاهش را برداشت و روی لبه اسکله گذاشت لحظه ای بعد صاف، روی لبه حفاظ رودخانه ایستاد و به طرف سن خم و بعد دوباره راست شد ولی بعد ناگهان یک راست در تاریکی سقوط کرد، صدای شالاپ خفیفی بلند شد و ژاور در زیر آب ناپدید شد»۷. آب در فرهنگ اسطوره ای نماد مرگ، تولد دوباره یا در سنت مسیحی غسل تعمید و رفتن به سوی ابدیت و رستگاری است. ژاور با غرق کردن خود رستگاری می یابد تا دیوها در برابر فرشتگان ناپدید شوند و خورشید پیروز شود.
پی نوشت ها: هر اثر ادبی حتی طبیعت گراترین اثر، نوعی آرمانی ساختن واقعیت است. این آرمان از دل طبیعت بیرون می آید. لامارتین، هوگو را بر حذر می دارد که با ارایه سودایی ناممکن مهلک ترین شوریدگی را میان توده ها ترویج می کند در حالی که سودای امر ناممکن تماما از کوران ممکنات سر برمی آورد.
۱، ۲، ۵) وسوسه ناممکن، یوسا، کاوه میرعباسی
۳، ۴، ۶، ۷) بینوایان هوگو، محسن سلمانی
دوستان یک سوال
تفاوت encoder :sparksبا encoder :ganool چیه که این همه تفاوت داره؟این تفاوت ارزش دانلود رو داره یا نه.ممنون
فیلم پیام ها و مفاهیم زیادی رو با خودش حمل میکنه، البته که به پای کتاب و جزئیاتش نمیرسه اما فوق العاده بود
آهنگ هاش کشته منو!
اسپویل
من تو اون صحنه که ژان والژان با خودش درگیر بود و عذاب وجدان داشت که خودش رو معرفی کنه یا نه، عاشق بازی هیوجکمن شدم و این شماره تو ذهنم هک شد
Who am I? ۲ ۴ ۶ ۰ ۱
فانتین که عالی بود، اون بخش آهنگ: But there are dreams that can not be...:(
اسم آهنگش: I dreamed a dream
اپونین زیر بارون اون بخش آهنگ:Without me his world will go on turning. A world that#۰۳۹;s full of happiness that I have never known :(
اسم آهنگ: On my own
در سوگ انفلابیون ادی عالی بود: Oh my friends, my friends do not ask me what your sacrifice was for
Empty chairs and empty tables where my friends will sing no more
بازی آماندا رو اصلا دوست نداشتم، صداش توان اجرای آهنگ ها رو نداشت یعنی رسما جیغ میزد، انتخاب بدی بود، عاشقانه ها رو خراب کرد
و اما ژاور پر تناقض ترین و ناپایدار ترین شخصیت رو با خودش حمل میکرد و عالی بود...عالی
You know nothing of Javert...
عاشق این فیلمم و از دیدنش سیر نمیشم
یک درام موزیکال حرفه ای بیننده از دقیقه به دقیقه فیلم نمیدونه لذت ببره یا غصه بخوره بازی عالی هیوجکمن که تو این فیلم ثابت کرد بازیگر درجه یکیه و همینطور بازی آنا هتوی
به نظر من دقیقه ۲۹ تا ۳۰ باعث شد انه هاتاوی اسکارو بگیره .عالی بود
زیاد خوب نبود اگه موزیکال نبود میتونست با این بازیگراش و داستانش یه فیلم عالی بشه
این فیلم مو بر تن آدم سیخ میکنه، من هنوز رمان اصلی رو نخوندم که ببینم چه قدر فیلم با رمان متفاوته ولی این یه چیز دیگست.
داستان پر محتوا که جامعه اون زمان رو می خواد نشون بده، شخصیت ژان والژان که زمانی دزدی می کنه، زمانی کودکی رو از بدبختی نجات میده، شخصیت ژاور که ماموری وظیفه شناسه و انقدر شرف داره که وقتی فکر می کنه داره اشتباه قضاوت می کنه خودش رو تو چنگ مرگ قرار میده، شخصیت زن و شوهر حقه باز که تو اون سکانس فوق العاده معرفی می شن، شخصیت مظلوم زن با بازی تمام عیار آن هاتاوی (تصورش سخته همون سال نقش فم فتال زن گربه ای رو به اون خوبی اجرا کرده باشه) و پایان حماسی فیلم عالین.
چه قدر این مدل فیلمبرداری فضای فیلم رو متفاوت نسبت به بقیه فیلم های مربوط به اون دوره ها کرده، کلاً تو فیلم های تام هوپر از لنز خاصی استفاده شده که تصویر حالت خاصی می گیره و کلوز آپ ها زیادن. رنگ های سرد و گرم و موسیقی های فیلم خیلی خوبن، من آهنگ look down رو دانلود کردم و زیاد گوش میدم.
فقط بعضی از مونولوگ های فیلم طولانین، قسمت هایی از داستان هم بهتر بود کوتاه بشه چون خوب هم پرداخته نشده بود اگه حذف میشد ریتم هم سریع تر میشد.
در کل اون این جاست که آدم به ارزش هنر پی میبره، اگه ویکتور هوگو این رمان سترگ رو ننوشته بود آیا ما امروز تا این حد تحت تاثیر شرایط زندگی در دوره انقلاب فرانسه قرار می گرفتیم؟؟؟
۲۰۱۲ سال فیلمای خیلی خوبی بود و بی نوایان هم یکی از بهترین هاست.
اگه جای هیو جکمن رو با راسل کرو عوض می کردند فیلم بهتر میشد
بهترین فیلم موزیکال
اگه درک سینمایی ندارید عیب الکی روش نگذارید نمره من ۸ هست
یک شاهکار دیگه از آن هاتاوی ... امتیاز ۷.۵
چه شاعرانه است داستاني آميخته از موسيقي و آوازهاي دلنشين. چه غم انگيز است داستان مردي فقير كه توانايي خريد يك تكه نان را ندارد و به خاطر يك تكه نان به زندان مي رود. چه تامل برانگيز است كه آن مرد خوب چه دشمناني كه ندارد شايد در اين جا هم خوب بودن بزرگ ترين جرم دنياست. آن مرد ژان وا ژان جان مي دهد تا دختركش كوچك ترين سختي نكشد با تمام سختي هايي كه براي خوب ترين مرد قصه ها به همراه دارد. دوست دارد ژان والژان و دوستت دارم جكمن.
۱ FILME MUSICALE TASIR GOZAR BA DERAME GHAVI BA AHANGHAYE BE YAD MANDANI BE HAMRAHE CHAND TA AZ BEHTARIN BAZIGARANE HOLLYWOOD KE SEDAYE KHEILI KHOOBI HAM DARAN MESLE AGHAYE JACK MAN KE TOYE OSCARE ۲۰۰۸ NESHOON DAD CHE SEDAYE MAHSHARI DAREYA AGHAYE REDMAYNE KE SEDASH FOGHOLADAST VA MESLE KHANANDEHAYE OPERA TOYE IN FILM MIKHOONE
من تا حالا همچین فیلمی ندیده بود!! اینطوری از اول تا آخر موزیکال باشه!!
ولی خب کارگردانی خوب انجام شده بود و نقش راسل کرو و و هیو جکمن خوب تلفیق شده بود!
من راضی ام ازش
از سبک فیلم زیاد خوشم نیومد ...اما داستان بینوایان جذاب هست کلا ...کاش دیالوگ ها معمولی بودن نه موزیکال
به خاطر بازیگر هاش و داستان فیلم و به خاطر ویکتور هوگو من ۷ میدم.
به نظر من فیلم پر قدرت خوبی بود ازهمون دقیقه اول جذب ابهت آهنگش شدم. البته این بهنظر خیلی منطقی میاد که یه کتاب ۲۰۰۰ صفحه ای که بخواد فیلم بشه باید ازقسمتهاییش چشم پوشی بشه.(جواب اون کسی که گفته فیلم چرته چون مثل ویکتورهوگو به شخصیت پردازی اهمیت داده نشده)
درکل ارزش دیدن داره
قشنگترین درامی بود که تا حالا دیدم.
زیبای موزیکال!
اولین فیلم موزیکالی بود که می دیدم. قبل از دیدن، پیش خودم فکر می کردم نقطه ضعف فیلم موزیکال بودنش خواهد بود. کامنتای خیلی از دوستان هم متاسفانه ژانر موزیکال رو به یه هیولای بدترکیب و زشت تبدیل کرده!! ولی واقعا این طور نیست. الان پنج شیش دقیقه ای هست که فیلم رو تموم کردم حالا که فکرشو می کنم میگم این داستان رو مگه میشه در ژانری غیر از موزیکال هم این قدر زیبا به تصویر کشید!؟
تیم بازیگری فوق العاده بود. عالی عالی! هیو جکمن، ان هثوی، راسل کرو و ادی ردماین فوق العاده بازی کردن. بی شک از قوی ترین فیلمایی بوده که به لحاظ بازی بازیگرا تا الان دیدم.
ان هثوی بی نظیر بود. واقعا چه کرد!! در کیفیت کارش همین بس که با حدود ۱۵ دقیقه بازی کردن تمام جایزه های اون سال رو درو کرد! ۱۵ دقیقه!
بازی هیو جکمن هم خیلی زیبا بود. فیلمی که بازیگرش اون سال تونسته جایزه ی بهترین بازیگر نقش رو اول ببره ندیدم ولی ندیده احساس می کنم هیو کاملا شایسته بوده. اون گریم اوایل فیلمش رو هم خیلی دوست داشتم. ابهت داشت!
و چقدر این فیلم احساس داشت. چقدر چالش روحی داشت. چقدر سرگذشت داشت. چه قدر شخصیت پردازیاش قوی بود. هر بار که یکیشون یه آواز طولانی تنهایی رو اجرا می کرد احساس می کردی فیلمنامه نویس داره باهات حرف می زنه و زندگی اون شخص رو از سیر تا پیاز تعریف می کنه. این شیوه از شخصیت پردازی خیلی به دلم نشست.
زیبا بود!
به نظر من که عالی بود، ۱۰/۱۰ . میتونست بهتر هم باشه ولی تا همینجا هم قابل ستایشه.
ساختن فیلم موزیکال اصلا کار ساده ای نیست! و ژانر خاصیه و همه پسند نیست. و واقعا نمیشه تک تک دیالوگ ها رو هم قافیه کرد! بعضیا انتظار بیش از حد دارن
تحریف جزئی داستان رو قبول دارم، و واقعا نمیتونم درک کنم دلیلش چیه، ولی تقریبا تو بیشتر آثاری که از رمان ساخته میشن دیده میشه . در کل مشکلی خاصی نیست.
اخرین باری که گریه کردمو یادم نمیاد ولی با اخر این فیلم چشمام قرمز شد.موزیک عالی بازیها عالی یه فیلم عالی
محشر ، واقعا بی نظیر . تهش کلی گریه کردم خیلی خوب مرگش رو تصویر کردن . اولش هم که تو کلیسا بود عالی بود . کلمات در وصفش نمیگنجه . (* o *)
اصلا فکرشو نمی کردم همچین فیلم جالبی باشه چون از سبک موزیکال خوشم نمیاد. ولی وقتی یکم از فیلمو دیدم متوجه شدم که خیلی فیلم خوش ساخت و قشنگی بود، موزیک فیلم واقعا گیرا و قوی بود و بازیگری ها هم همه راضی کننده و حرفه ای... من که واقعا از دیدنش لذت بردم.
از فیلم موزیکال متنفر بودم تا اینکه اینو دیدم و به کلی نظرمو عوض کرد