ساتر کیلی پسر نوجوانی است که از زندگی اش رضایت کامل دارد اما مشکل او این است که هدفی را در زندگی اش دنبال نکرده و فقط در روز زندگی میکند. اما زمانی که ساتر با دوست دختر عجیب و غریبش روبرو می شود، فلسفه زندگی اش دستخوش تغییراتی می شود و...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7.4
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
دوستان به این صفحه سر زدم و پیش خودم گفتم که راجب این فیلم شک و تردید هاتون رو برطرف کنم. می خوام ساختار کلی فیلم رو توضیح بدم. اگر نصمیم به دیدن این فیلم دارین نباید منتظر اتقاق خاصی باشین. منتقد ها هم برای ساده بودن ساختار فیلم و فیلمنامه ی بی نقص و بازی هایی که هیچ عیب و ایرادی نمیشه بهش گرفت بسیار این فیلم رو تحسین کردن. این فیلم رو از روی رمانی که اخرای سال ۲۰۰۸ به همین اسم منتشر شد و فروش بسیار خوبی کرد ساختند و فیلمنامه ی فیلم رو هم فیلمنامه نویس های تحسین شده ی TIFOS و ۵۰۰ Days of Summer نوشتند. چند صحنه ی فیلم بسیار دلنشین از اب دراومده و موسیقی متن کمک بسیار شایانی به در اوردن اون صحنه ها کرده. در فیلم با کمدی بسیار لطیفی روبرو هستیم و جاهایی از فیلم باعث میشه که لبخند بر لبتون بیاد. به شخصه دیشب ۹ امین باری بود که این فیلم رو تماشا کردم و باز ازش لذت بردم. جالب هست که بدونین اخر فیلم با رمان فرق داره. داخل رمان پایانی غم انگیز دز انتظار شماست اما در فیلم پایانی زیبا و امیدوار کننده رو شاهد هستیم.
اسپویل: پس از اتمام فیلم داخل پرانتز را بخوانید.
(در اخر رمان ساتر به دنبال امی نمیرود و دایم الخمر می ماند. وی به خوشگذرانی های خود ادامه می دهد و در لحظه زندگی می کند. اما این خوشگذرانی ها رنگ تاریک و سیاهی به خود گرفته اند. دلیل نرفتن وی به پیش ایمی هم این است که وی اینده خود را بسیار تاریک می بیند و فکر می کند که دارد به ادمی مانند پدرش تبدیل می شود. پس او برای حفاظت از ایمی به دنبال او نمی رود. در صفحه ی اخر شاهد این هستیم که ساتر در تاریکی شب در میان یکی از خیابان ها تلو تلو خوران راه می رود و غرق در خودش هست. و زیر لب خودش زمزمه می کند: اکنون شگفت انگیز )
فیلم فوق العاده ای بود!!!
من باهاش زندگی کردم تویه برهه خاص یه جورایی همین داستانو تجربه کردم!
دوست دختری داشتم که تاپه دانشگاهمون بود باهام کات کرد رفت دنبال یکی بهتر بعد با یه دختر معمولی آشنا شدم و آرامشی که با اولی نداشتم رو با دومی تجربه کردم
این فیلم برام خیلی با ارزشه از این جهت که به آدم گوشزد میکنه ارزش و عمق آدم ها به معیارهایی نیست که سیستم سرمایه داری واسه اونها تعریف کرده و یه آدم کاملا معمولی میتونه به ادم حس خوشبختی و ارامش بده
یک فیلم نامه ساده و با هدف و اقتباسی که میشه بخشی از خوبی ش را تغییرات دراماتیک شخصیت ها در طول قصه و همینطور شخصیت پردازی خوب عنوان کرد.همینطور نبود شخصیت های اضافی و بی کاربرد.
بازی های بی نقص مایلز تلر و شایلین وودلی که باید چند سال بگذره تا بتونن این بازی روون را انجام بدن.
موسیقی و نورپردازی و کارگردانی عالی.
شروع و پایان زیبا.
بازی سال گودمنِ سریال فوق العاده ی برکینــگ بد در یک نقش کوتاه.
برای من بدون شک بهترین فیلم در سبک خودش هست و مفهوم بزرگی را نشونه گرفته.نمره ۸۰ منتقدین هم می تونه گواه باشه.
نیمه ی اول فیلم بسیار تکراری و در سطح کمدی رمانتیک های تینیجری سطح پایین بود
اما از نیمه ی دوم درامش خیلی قوی تر شد و یکی ۲ تا سکانس خیلی خوب داشت و مایلز تایلر هم خیلی بازیش خوب بود...اون سکانسارو خیلی خوب و تاثیرگذار بازی کرده بود
در کل بخاطر اموزنده بودنش و نیمه ی دوم فیلم ارزش دیدن رو داره
این فیلم را به طور اتفاقی دیدم ، و خیلی من را جذب خودش کرد ، واقعا فکر این که در آینده چه سرنوشتی در انتظارمان هست بسیار تا بسیار آزاردهنده می باشد ، چگونه به رندگی خود ادامه دهیم ، وقتی که می دانیم همه چیز پوچ و توخالی هست ، در لحظه زندگی کنیم و از این پوچی لذت ببریم یا اینکه سعی کنیم و شکست هایی که هر لحظه در اطرافمان به سرمان می آید تحمل کنیم ، ما چه هستیم ، ما در این دنیای بیهوده چه هدفی داریم وقتی که توانایی رسیدن به آن هدف را نداریم و هر روز درجا می زنیم ، هدف داشتن عیب نیست ولی رسیدن به هدف هایی که در توانمان نیست ،ما را به عقب می کشد ، زیرا که چه در دنیایی باشیم که خوبی و شانس ، همیشه برایمان پیش بیاید چه در دنیایی باشیم که در آن سعی زیادی کنیم هیچ راه پیشرفتی برای ما در نظر گرفته نشده و مغر ما در بسیاری از جهات عقب مانده تر از احساس ماست پس به کدام سمت حرکت می کنیم ، سمتی که باید هدفی انتخاب کرده و به آن چنگ بزنیم یا دنیایی که هر چه تلاش می کنیم به آن چیزی که می خواهیم نمی رسیم ، ،، یا پوچی دنیا دنیا را در آغوش بگیریم و در لحظه زندگی کنیم ........
چقدر آروم و خوب بود این فیلم. و چرا اینقدر دیر این فیلمو دیدم
مثل ی چایی بعد خواب بعد از ظهر لذت بخش بود. :)
فیلم ساده ای بود ولی بهت میگه که زندگی همینه که داری میگذرونیش خودت باید ترجیح بدی که میخوای سخت بگذره یا سهل.
فیلم شاهکار نبود ولی حالتو خوب میکنه نمیخندی ولی لبخند رضایت میزنی آخرش.
خوب بود
دیدن چنین فیلم هایی حال آدمو خوب میکنه. شاید فلسفه عمیقی توی این فیلم ها به کار نرفته باشه، ولی تقریبا فلسفه زندگی هم جز این نیست..