این فیلم در شهر رمانتیک رم، داستان در هم پیچیده ی چند شخصیت متفاوت را به تصویر می کشد. کارگری که به تازگی تبدیل به یک شخص مشهور شده، یک معمار که به خیابانی که در آنجا دوران دانشجویی اش را می گذرانده باز گشته است، یک زوج جوان که در حال گذراندن ماه عسل شان هستند، و یک کارگردان اپرا که نا امیدانه به دنبال خواننده های با استعداد می گردد...
این فیلم در شهر رمانتیک رم، داستان در هم پیچیده ی چند شخصیت متفاوت را به تصویر می کشد. کارگری که به تازگی تبدیل به یک شخص مشهور شده، یک معمار که به خیابانی که در آنجا دوران دانشجویی اش را می گذرانده باز گشته است، یک زوج جوان که در حال گذراندن ماه عسل شان هستند، و یک کارگردان اپرا که نا امیدانه به دنبال خواننده های با استعداد می گردد...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.4
%83
6.1%41
6.4%47
6.2%31
6.6
%
6.6
%71
6.6%46
6.5%51
7.3%91
7.6%93
6.3%45
7.1%50
7.1%80
6.6%46
6.6%41
7.6%77
6.4%51
6.3%40
6.5%47
6.7%45
6.7%66
7.2%77
6.3%42
7.3%73
6.7%77
7%78
7.4%95
7.3%94
7.5%93
6.7%
6.6%29
7.8%92
6.4%76
7.2%59
6.5%63
7.4%92
7.9%91
7.6%93
7.4%100
7.6%97
6.6%
7.2%68
7.8%94
7.3%81
7.9%97
7.6%100
7.1%100
6.7%88
6.9%83
7.2%91
5.9%81
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
وودی الن در اکثر فیلم هاش از تاثیرات مخرب و هولناک رسانه ها بر زندگی افراد انتقاد می کند.او به درستی نشان می دهد که رسانه ها رباینده ی زندگی روزمره ی افراد هستند و همچنین علل اصلی جدا شدن اشخاص از جهان اطراف.جنیفر لوپز باعث می شود ما از اندام محبوبمان دلزده شویم زیرا او به زیبایی جنیفر نیست.شاید بی دلیل نیست که در فیلم های وودی الن هیچ وقت قهرمانی وجود ندارد و شخصیت های فیلم های او انسان هایی معمولی همچون ما هستند که گاها زندگی و تجارب مسخره ای را تجربه میکنند.در فیلم های او می توان به راحتی ضد قهرمان را یافت.همچنان که او همیشه عنادی آشتی ناپذیر با جمع های روشنفکر مآبانه دارد.او ستایشگر زندگی اکثریت با تمامی زشتی ها و تلخی هایش است.او همیشه روشن فکران را در موقعیتی متضاد با باورهایشان قرار می دهد و همین امر باعث نشان دادن غیرواقعی بودن اندیشه های به اصطلاح روشنفکران است.
این یکی از بدترین فیلم های وودی آلن است ،واقعا ارزش دیدن نداره.
اولین بار که فیلمی از وودی آلن رو دیدم( فیلم ویکی کریستینا بارسلونا) حس خیلی بد و عجیبی داشتم ، انگار که پیش خودم معذب شده بودم....با خودم میگفتم مگه این فیلم یه فیلم کمدی رمانتیک نیست که باید در نهایت سادگی و پاکی به شر و هوس و بدی پیروز بشه و چهره ی سیاه هوس و خواهش های زشت درونی رو نشون بده؟؟ پس چرا داره چیزایی که باید مخفی بمونن رو نشون میده؟؟ چرا احساس بدی ندارم وقتی نیمه های تاریک انسان ها رو نشون میده؟؟ و این منو نگران کرد و خیلی بعد تر ها ، زمانی که خیلی بیشتر از اون زمان مطالعه کرده بودم وودی آلن به یکی از کارگردانای مورد علاقه م تبدیل شد....چرا که هر چیزی رو همونطور که بود نشون میداد...تو عصبانی میشی، سر در گم میشی، با خودت میگی چه آدم کثیفی! یا این دیگه چی بود؟؟ این چه تصمیمی بود که فلان کاراکتر گرفت! فقط یه آدم مریض میتونه این کارو بکنه....اما همه ی اینها به خاطر اینه که تو میدونی چیزی که توی این فیلم میبینی ممکنه واقعیت داشته باشه! و این اذیتت میکنه! از اینکه اینکه هر کدوم از شخصیت هاش یک تکه از شخصیت خودت رو تعریف می کنن بدت میاد!
شخصیت هایی که وودی الن خلق میکنه و لوکیشن های زیبا و جالبش همگی باعث میشن حتی بدترین فیلمش هم با ارزش باشه...
راجع به این فیلم می خوام بگم، راحت بگم هر چقدر شخصیت ها و اتفاقات فیلم مسخره به نظر میرسن زندگی واقعی صد برابر مسخره تر هست....چقدر زیبا نشون میده عقده های درونی هر شخص رو....چقدر استادانه ست طنزی که بکار میبره و نمیدونیم گریه کنیم یا بخندیم...چه نگاه جالبی به خیانت داره و تمامی جوانبش رو در تمامی فیلماش بررسی کرده فکر کنم، اینکه انسان موجودی نیست که اعتمادی بهش باشه ، اینکه انسان یک موجود خودخواهه و حتی توی عشق هم دنبال خود خواهی خودش می گرده!
به قول بزرگی:
کــــــیست کــــه خـــــــــیانــــــــت نــکــرده بــاشــد؟!
...و در آخر عــقــده ی دیـــده شدن و مطـــرح شــدن و مــورد تــوجــه قرار گرفتن چقدر جالب در پایان فیلم نشون داده میشه.....
یعنی آدم گه گیجه می گیره اگه بخاد از رو کامنتها بفهمه فبلم خوبه یا بد
این فیلم عالیه...
در تک تک سکانسهایش حس نشاط و شادابی توام با لطافت به بیننده منتقل میشه الن از چنان تسلطی در کارگردانی برخورداره که هر لحظه دلش بخواهد لحن و فضای فیلمش را تغییر میدهد یه لحظه فیلم به معنای واقعی فانتزیست و لحظه ای دیگر رئال و بیننده هر انچه را که میبیند باور بذیر می بندارد و از دیدنش لذت میبرد بازیها بسیار روان و دلچسب و مثل همیشه علاقه ی خاص الن به جغرافیای محیط و هنر و ادبیات کلا این فیلم همه موئلفه های سینمای وودی الن را داراست و اثر دلنشینی را خلق کرده است من که بشخصه بسیار لذت بردم.
اگر می خواین از ۱۱۲ دقیقه از زندگیتون رو لذت ببرید قطعا بشینید این فیلم رو نگاه کنید.
و اگر از دو یا سه تا از از کارهای وودی آلن لذت بردید تمام آثارش رو نگاه کنید چون دو حالت بیشتر وجود نداره:
۱-وودی آلن تبدیل میشه به یکی از کارگردان های محبوبتون
۲- ودی آلن تبدیل میشه به یکی از منفور ترین کارگردان ها
به نظر من اونجا که داشت از تاثیر رسانه ها تو معروفیت افراد می گفت بهترین و جالب ترین قسمت فیلم بود.
این فیلم فقط برای دو ساعت خیلی عالی سرگرمتون میکنه و چیز دیگه ای نداره
نمره ۸ دادم . عالی بود واسه این ژانر حتما ببینید خیلی سرگرم کنندس . البته موزیکای فیلمشم خیلی قشنگ بود.