دالتون ترومبو در سال ۱۹۴۷ یکی از بهترین فیلمنامه نویسان هالیوودی محسوب می شد تا اینکه به دلایل اعتقادی به زندان افتاد و وارد لیست سیاه هالیوود شد و...
دالتون ترومبو در سال ۱۹۴۷ یکی از بهترین فیلمنامه نویسان هالیوودی محسوب می شد تا اینکه به دلایل اعتقادی به زندان افتاد و وارد لیست سیاه هالیوود شد و...
6.2
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
برایان کرانستون و چالشی بنام ترمبو!
این فیلم فراتر از توقع من بود...کارگردان زندگی نویسنده مشهور و کومو.نیست امر.یکایی،ترمبو رو بسیار خوب روایت کرده بود،داستان حفره نداشت،هر سوالی به جواب میرسید،روند فیلم پویایی خودش رو تا آخر حفظ کرد و برایان کرانستون هم مثل همیشه عالی از پس نقشش بر اومده بود.
ترمبو نویسنده ی مشهور موفق به کسب ۲اسکار،با نوشتن داستان اقتباسی *اسپارتاکوس* فیلم مشهور کوبریک،یا بهتر بگیم،کرک داگلاس،موفق شد لیست سیاه کومو.نیستهای هالیوود رو با حمایت جان.اف.کندی خنثی کنه که موفقیتی بس بزرگ بود.
داستان این مرد واقعا میتونه سرمشقی برای زندگی همه ما باشه،اهمیت خانواده و امید به آینده شاید مهمترین پیام مستتر در فیلم بود که کارگردان به خوبی انتقال داد و شاید توجه به این نکته که امر.یکا چه راه های دشواری رو برای رسیدن به دمو.کراسی طی کرد و چه تلفات و مشقاتی رو مردم در این راه تجربه کردند میتونه حائز اهمیت باشه،اینکه آزا.دی مسیری داره پر پیچ و خم که برای رسیدن بهش باید سختی کشید و از خود گذشت....
حتما ببینید
عاشق این فیلم شدم ،،،،
نه به خاطر اینکه فهمیدم چندتایی از فیلم های کلاسیک مورد علاقه ام توسط این بزرگوار نوشته شده از جمله پاپیون ،،، نه به خاطر اینکه به نویسندگی علاقه شدیدی دارم ،،، نه به خاطر مرد بودن و استوار بودن بر عقایدی که ممکنه اشتباه باشه،،،، نه به خاطر دیالوگ های ماندگار که بیان شد ،،،، نه بخاطر یادآوری این که ما فراموش کردیم فیلم های بزرگ ، نویسنده های بزرگ هم پشتشون بوده ،،، نه به خاطر یادآوری اینکه برای رسیدن به هدف های بزرگ باید تلاش کرد ،،،،
فقط به دلیل اینکه وقتی می دونی که شاید و با احتمال زیاد تمام تلاش هایی که می کنی قراره به ثمر و دستاورد بزرگی نرسه و باز هم شکست دیگری رو تجربه کنی ولی باز هم ادامه بدی و بجنگی ،،
ولی باید به این دیالوگ که اساس تعصبات من هست و توسط این شخص به طور آشنایی در سخنرانی آخر بیان می شه رو باز نویسی کنم ،،،
به هیچ کارتون نمیاد که دنبال قهرمان یا ضد قهرمان بگردید ، هیچ کدومشون وجود نداشتن ، فقط قربانی وجود داشت
فقط فقط فقط ب خاطر دیدن هنرنمایی رایان کرنستون در یک فیلم ب غیر از بریکینگ بد
اصلا اسم فیلم بزی در کوهستان هم باشه من ب عشق رایان کرنستون ده بار میبینمش
i love Bryan Cranston
i kheili kheili love Bryan Cranston.
:)
بهترین فیلم برای یک فیلم باز که عاشق سینما و عواملشه ، فیلیمیه که در مورد همین سینما باشه و از جنس خود هالیوود باشه ...
وقتی امثال کیرک داگلاس و اتو پریمنگر رو تو فیلیم میدیم به وجد میومدم ، خود دالتون ترمبو که جای خود دارد .
رفت جز ۸ تا فیلم برتر من :)
وای به حالم که حالا فیلمو دیدم. بنده که علاقه شدیدی به فیلم نامه نویشتن دارم لذت تمامو از این فیلم بردم و انگیزه زیادی از این فیلم گریفتم. از این نوع فیلم ها زیادتر نیاز داریم نا گفته نمونه بازیگری برایان کرینستون هم که مثل همیشه عالی بود!
فیلم ترامبو را با فاصله ی زمانی کوتاهی نسبت به تاکسی جعفر پناهی دیدم و باید بگویم ترامبو تنها روایت گر دوران سیاه مک کارتیسم و توهم رخنه دشمن و نفوذ فرهنگی نیست
ترامبو شرح حال امروز ما هم هست ما هنوزهم ممنوع الفعالیت می کنیم هنوز هم عقاید را تفتیش می کنیم و امروز کسی پیدا شده و به این لیست سیاه نه گفته است امروز جعفر پناهی با بیست سال ممنوعیت کار فیلمی ساخته که برنده ی خرس طلایی برلین شده
فیلمی که بذاعت کمی دارد ضعف هایی هم دارد اما زیباییش را عاشقان سینما می فهمند ده هالیوودی دوران مک کارتیسم می فهمند
زیباییش را ترامبو می فهمد
محافظه کاران و افراطیون سالهای طلایی فیلمسازی را هدر دادند تا صدای کسانی را که به هر دلیلی نمی خواستند بشنوند قطع کنند و بلند فریاد بزنند تا پشت بلندی این صدا پنهان شوند
امروز زنجیرهایی به پاهای پناهی بسته شده و او سرسختانه از حرکت باز نمی ایستد و هر قدمی که بر می دارد استانداردهای ما را برای زندگی مدنی سالم تر وآزادی بیشتر ارتقا می دهد هر قدم او لیست سیاه ما را به سخره که نه اما زیر سوال می برد
چطور می توان قواعدی را که باعث می شود هنرمندان زندگیشان،هویتشان،خانوادیشان و تمام چیزهایی که برایشان عزیز است به خطر بیفتد را به سخره گرفت؟
امیدوارم افرادی مثل کرک داگلاس،اوتو پرمنجر،کینگ و... به پناهی و امثال پناهی کمک کنند که نه پناهی ها را بلکه ما را از این دوران سیاه رد کنند.
تا شاید روزی برسد که خرس طلایی پناهی خونین تر از اسکارهایی که ترامبو آغشته به خون همکارانش می دید نباشد.
جذابیت اوایل فیلم کمه اما هرچی گذشت بهتر و بهتر شد و داستان فیلم به خوبی تونست سختی‌ها، تلاش‌ها و امید و همکاری در یک خانواده رو نشون بده. اینکه فیلم فقط به مشکلات و مسائل سیاسی نپرداخت و هم وزن اون به روابط خانوادگی و دوستی پرداخت جزء نکاتی بود که فیلم رو به یک فیلم خوب تبدیل کرد؛ و «برایان کرنستون»ی که انگار زاده شده تا با همه به خاطر هدفش بجنگه! پیام فیلم می‌تونست این باشه که: موفقیت و آزادی آسون بدست نمیاد.
خود فیلم و داستان فیلم هم دست کمی از ایشون نداره. همه چیز در این فیلم عالی بود . تیم بازیگری عالی، کارگردانی عالی ...... همه دست به دست هم دادن تا چنین فیلم زیبایی رو بسازند. بهش ۹ میدم..