متخصص هنرهای رزمی "نیکو" در ژاپن توسط یک مامور سی آی ای استخدام می شود تا به عملیاتی ویژه در مرز ویتنام و کامبوج بپیوندد. در سال ۱۹۷۳ او شاهد بازجویی از اسرای جنگی شده و از سی آی ای استعفا می دهد و...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.9
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
حضرت استاد استیون سیگال بنظر بنده حقیر نمونه بارز بی استعدادی محض در حیطه سینماست.
یعنی رضا گلزار هم بعد از ۱۵-۲۰ تا فیلم یکم بازیش بهتر شد (بصورت نسبی!) اما این بابا اصلا انگار نه انگار که داره فیلم بازی میکنه، چهرش در تمام موقعیت ها مثل ماست بی روح و بی احساسه. چهرش وقتی عصبانیه=> :| وقتی احساساتیه=> :| وقتی غمگینه=> :| ...!
البته حرف دوستان در مورد سینمای آبگوشتی صحیح هست. و قبول دارم که سطح فیلم های سیگال اکثراً پائین هست.
ولی تا حالا از خودتون پرسیدید که علی رقم تمام این مسائل بازهم فیلم سازانی هستند که براشون کار با سیگال می صرفه؟
جواب در اینه که اوّلاً این سبک فیلم ها کلیشه ای هنوز هم طرفداران خاص خودش رو داره. و فیلم سازان قصد دارند که مخاطبان از اقشار مختلف رو جذب کنند.
ثانیاً سیگال با اون جثه ی بزرگ و کاریزمای جدی و خاص خودش و مهارت در رشته های رزمی باعث شده حضورش به تنهایی باعث جذابیت ( اکشن و نه فنی ) فیلم بشه. و برای همین هم غالباً یک سبک نقش رو بهش می دن.
سینمای ابگوشتی خودمون هست که ارزش سرگرم شدن رو داره. البته من این فیلم رو هزار سال پیش دیدم :) اره با همون رفیقمون که اسمش با ج شروع میشه :)
باید چند تا بازیگر گنده بی احساس هم باشه برای تنوع دیگه.
آی بدم میاد از این Steven Seagal ...
من این فیلمو اولین سالی که سی دی اومده بود دیدم، فیلما دوتا سی دی بود و چون کیفیتش نسبت به وی اچ اس خیلی بهتر بود تقریبا هرچی پیدا میکردیم تو کلوپ ها میدیدم... ولی یادمه برای اواخر دهه ۷۰ ، فیلمه خوبی بود،
مزخرف ترین بازیگری که دیدم و ازش نفرت دارم همین استیون سیگال هست . متخصص بازی های چرت و پرت و گند زدن به فیلم های رزمی