«ورونیکا» (ژاکوب) به کراکوف می آید و در مدرسه ی موسیقی به تحصیل آواز می پردازد، اما پس از مدتی بیمار می شود و در نخستین اجرای عمومی اش روی صحنه می میرد. در همین زمان در پاریس، «ورونیک» (ژاکوب) آرزوهایش را برای بدل شدن به یک خواننده ی حرفه ای کنار می گذارد تا معلم مدرسه شود و در ضمن گویی با نوعی تله پاتی وجود همزادش را حس می کند
«ورونیکا» (ژاکوب) به کراکوف می آید و در مدرسه ی موسیقی به تحصیل آواز می پردازد، اما پس از مدتی بیمار می شود و در نخستین اجرای عمومی اش روی صحنه می میرد. در همین زمان در پاریس، «ورونیک» (ژاکوب) آرزوهایش را برای بدل شدن به یک خواننده ی حرفه ای کنار می گذارد تا معلم مدرسه شود و در ضمن گویی با نوعی تله پاتی وجود همزادش را حس می کند
8.1
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
به کسایی که سه رنگ کیشلوفسکی(آبی، قرمز و سفید) رو هنوز ندیده اند پیشنهاد می کنم حتما اول این فیلم رو ببینند. چون این فیلم پیش درآمدیست بر اون سه فیلم، درواقع بخش های از اون سه فیلم را در خود دارد. مطمنم تجربه ی لذت بخشی خواهد بود.
موسیقی و رنگ نقش بسیار پررنگی در سینمای کیشلوفسکی دارند. کیشلوفسکی از نور سبز به شکلی تکرارشونده و نمادین در این فیلم استفاده کرده. این کار در سه گان ی سه رنگش هم دیده می شود.
و در آخر این که زبیگنف پرایزنر آهنگساز همیشگی کیشلوفسکی با اون سبک موسیقی زیبایش(کنسرتویی در می مینور) و ایرنه ژاکوب با هنرنمایی درخشانش این فیلم را به یاد ماندنی کرده اند.
شاید به نوعی بشه گفت شخصی ترین اثر کیشلوفسکی هست و از نوع شخصیت پردازی ها و میزانسن های خاص و منحصر به فرد خود موئلف این اثر میتوان فهمید که با فیلم متفاوتی روبه روست
عجب موسیقی داره این فیلم!دیوانه کننده است!
یه فیلم «ناکام»! کارگردان اصلا نتونسته اون چیزی که میخواد یعنی «روح» رو با ابزار سینما نشون بده. فیلم هیچی نداره جز شکست.
موزیک عجیب غریب پرایزنر.. پرایزنر بزرگ!!
کیشلوفسکی یک هنرمند واقعیست. کسی که پیش از مرگ چند بار به اوج ساختار سینمایی رسید، با دیدن این شاهکار به معنای واقعی جوهره ی سینما پی میبرید.
کیشاکفسکی کلووووتم....
جزو ۳ فیلم برتر زندگیم