«بن براداک» (هافمن) که تازه فارغ التحصيل شده است، هنوز براي آينده ي خود تصميم جدي نگرفته است. خيلي زود «خانم رابينسن» (بنکرافت)، همسر دوست پدرش، به او علاقه مند مي شود و سعي مي کند او را فریب دهد...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
7
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
*****spoiler alert*****
به نظر من فیلم تلاشی برای نشون دادن این مسئله بود که ما چقدر در جوونی معتقدیم که مثل محیط اطراف به خصوص خانواده مون نیستیم و چقدر خانواده و محیط تلاش میکنن که ما رو در دنیا و وضعیت فکری مورد پسند خودشون نگه دارن.فکر میکنم صحنه ای که بن لباس غواصی به تن داره و توی استخر شنا میکنه و میخواد بیرون بیاد اما با فشار دست پدرش مواجه میشه گویای این ماجراس. ما بر خلاف میل خودمون اما دقیقا طبق خواسته ی خانواده مون رفتار میکنیم (لباس غواصی)، وارد دنیایی میشیم که خانواده از ما انتظار داره (استخر)، وقتی احساس میکنیم که دیگه نباید در اون دنیا بمونیم برای بیرون اومدن تلاش میکنیم اما با تلاش دیگران برای نگه داشتنمون در اون دنیا مواجه میشیم (هل دادن پدر بن) و شاید خنده های مادر بن نشون دهنده ی این هست که شاید خانواده محیط اطراف ما به هیچ وجه نمیدونن که ما متحمل چه رنجی هستیم.
بن هم فکر میکنه با خانواده ش متفاوته اما بعد از تمام تلاش هایی که برای به دست آوردن دختر مورد علاقه ش میکنه، در لحظه ای که بالاخره اون رو به دست میاره میتونه یکنواختی آینده رو حتی در اون اولین نگاه در اون اتوبوس احساس کنه. پایانی که تفاوت چندانی با خانواده ش نداره، یک زندگی یکنواخت که دائما زیر ذره بین دیگرانه (نگاه مسافران اتوبوس).
داستان فیلم دربازهٔ بنجامین بردداک (با بازی هافمن) است که به تازگی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده و اسیر وسوسهٔ زنی مسن‌تر از خود، خانم رابینسون، (بنکرافت) می‌شود و در نهایت به دختر او الین (با بازی کاترین راس) دل می‌بندد.
این فیلم در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر بنیاد فیلم آمریکا (بفا) که در سال ۱۹۹۸ منتشر شد، در رتبهٔ هفتم قرار گرفت. در سال ۲۰۰۸ این فیلم در فهرست بفا به رتبهٔ هفدهم تنزل کرد.
همچنین در فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای آمریکا (تعدیل شده بر اساس تفاوت قیمت بلیط) در جایگاه ۲۱ام قرار دارد.
فارغ‌التحصیل دومین فیلم داستین هافمن و اولین نقش مهم او در سینماست.
یک فیلم بسیار عالی... این فیلم در زمان خودش غوغایی در سینمای سانسور شده ی آمریکا کرد و یکجورایی موج نوی سینمای آمریکا بود..یکی از بهترین پایان های سینمایی و مهمترین شخصیتهای تاریخ سینما (خانم رابینسون)تو این فیلم وجود داره...
فیلم خیلی خوبی بود در کل بیشتر از اینکه فیلم خوبی باشه فیلم خیلی جالبی بود ! یعنی موضوع خیلی متفاوت و جالبی در این ژانر داشت و به شما هم توصیه میکنم حتما برای یکبار هم که شده این فیلم رو ببینید چون مشابهه این فیلم نامه رو در هیچ فیلمی ندیدم .
شاید اسپویل...
مصنوعی و تصنعی ، گیج و منگ ،پر از بن بست و پر از اشتباه مثل احساسات غیر قابل کنترل دوران فارغ التحصیلی،،
و در انتها به امید پایانی خوشی که تنها می شه به آن امید داشت و پخش آهنگ The Sound Of Silence در پشت ذهنمان همراه با لبخندی روی صوزتمان .....
همین الان دیدمش
فقط میتونم بگم
داستانی ساده و پایانی مضحک و بچگانه
بی شک این فیلم هم مثل بعضی از فیلمهای زمان خودش برای همون دهه ی ۶۰ زیبا بود
با ندیدنش چیزی رو از دست نمی دادم...
این خانوم رابینسون لامصب چه اشتهایی داشت !!!!
فیلمی بد از مایک نیکولز..برای دیدن توصیه نمیشود..
فیلم چه کسی از ویرجیناوولف میترسد از این کارگردان رو توصیه میکنم..