آنتونیونی در این فیلم با استادی تمام یکی از مهم ترین ویژگی های سیاست معاصر رو نشون میده.یعنی برای ما امکان گریز از دستان کنترل کننده ی سیاست مدرن وجود ندارد.هیچ سایه ای برای مخفی شدن وجود ندارد.تنها مرگ می تواند ناشناختگی را دوباره بازآورد.ما حتی حق نداریم از آنچه بوده ایم عبور کنیم.کسی اجازه نمی دهد بدون حضور دیگران به هستی ادامه دهیم.همه در تلاشن تا تمامی لحظاتمان دیده شود.دیده نشدن یعنی گریز از دایره ی قدرت و این دقیقا همان چیزی است که قدرت تاب تحمل آن را ندارد.اما جالب اینکه قدرت از طریق ایجاد یک شخصیت ثابت و قابل ردیابی دست به اعمال سلطه می زند.بنابراین در فرآیند اعمال سلطه نزدیکان بیشترین نقش را ایفا میکنند.این دقیقا زن جک نیکلسون بود که به جستجوی او برآمد و دست از این عمل نمی کشید.یعنی نزدیکترین فرد زندگی او.آنتونیونی در دیگر فیلم شاهکار خود یعنی ماجرا نیز ددخویی و ستم نزدیکان را باز می نماید.بهترین دوست گاهی به طور غیر مستقیم و ناآگاهانه بیشترین ستم را در حق ما اعمال میکند.افرادی که تحمل استقلال دوستانشان را ندارند.دسترسی دشمن به ما بسیار مشکل است اما دوست در کوچکترین جزییات زندگی حضور دارد به همین خاطر او دارای قدرتی بیشتر از هرکسی است و به راحتی میتواند زخم بزنند.گرچه این برداشت قابل اطلاق بر هر دوستی نیست.از یاد نباید برد که دوستانی نیز هستند که زندگی بدون آنها ممکن نخواهد بود.
20
saeedmolavi95
۱۱ سال پیش
در مورد آنتونیونی چه میشود گفت به جز اینکه سر تعظیم در مقابل فیلم هایش فرود آورد ؟
10
vcorleone1990
۱۰ سال پیش
یه فیلم ناب و درجه یک دیگه از آنتونیونی بزرگ...تنهایی و فرار از این پوچی بی انتها (هرچی دورت شلوغ تره تنها تری)... بازی استادم هم که مثل همیشه نظیر نداره (زیر و بم نقشو خوب درآورده بود)... یه داستانی رو شخصیت نیکلسون (دیوید ) تعریف کرد که واقعا عالی بود... دیوید : یه مرد کور رو میشناختم که وقتی ۴۰ سالش شد عمل کرد و بیناییش رو بدست آورد. دختر : خب,چطور شد؟ دیوید : اولش خیلی حال میکرد,صورتها,رنگها,منظره ها...ولی یه دفعه همه چی تغییر کرد... دنیا حقیرتر از اونی بود که اون فکر میکرد,هیچکس بهش نگفته بود که دنیا انقدر کثیفه,اون همه جا زشتی و پلیدی میدید وقتی کور بود عادت داشت با عصا از خیابون رد میشد ولی وقتی بینا شد دیگه میترسید... رفت تو تاریکی زندگی کرد و از اتاقش هم نیومد بیرون و در آخر هم بعد سه سال خودکشی کرد................................
6
alirezatoosi83
۱۰ سال پیش
با احترام به نظر دوستان تماشای فیلم از دقیقخ ۶۰ به بعد واقعا ممکن نیست و کند بودن کسل کننده بودن و ریتم بسیار ساکن فیلم .... انتونیونی کارگردان بزرگی است برای همیشه اما با سبک فیلمسازیش هرگز موافق نبودم و علاقه ای به سبک فیلمسازی وی ندارم فیلم رو به خاطر جک نیکلسون دیدم اما شدیدا توصیه میکنم کسانی که دنبال تماشای یه فیلم خوب با ابهامات لذت بخش و تماشای هیچان انگیز یا حداقل یه فیلم معمایی معمولی رو هم دارند به تماشای این اثر ننشیننذد شاید برای اونهایی مناسب باشه فیلم که عاشق تک تک سکانسهای فیلم های انتونیونی باشند هرچند به یقین میگم این فیلم در بین اثار این کارگردان جزو ۵ اثر برتر او هم جا نمیگیره
6
amirshahab.mehdizadeh
۱۰ سال پیش
انتونیونی میگه : سینما ثبت یک زندگی نیس بلکه خود یک سره زندگیست ! این جمله خود معرف این اثر حرفه ای از میکل انجلو انتونیونی...میکل انژ سینمای نئو رئالیسمه ! ۱۰ از ۱۰ ... جک نیکلسون در این فیلم حقیقتا یه تاجر اسلحه رو زندگی کرد ... بازی نکرد !
4
afshiiin.bavafa
۹ سال پیش
دیوید: «یه مردی رو می‌شناختم که کور بود. وقتی چهل سالش شد جراحی کرد و بینائیشو بدست آورد.» دختر: «چطوری بود؟» دیوید: «اولش خیلی خوشحال بود. چهره‌ها... رنگ‌ها... منظره‌ها... ولی همه‌چی تغییر کرد. دنیا بدبخت‌تر از اون بود که تصور می‌کرد. هیچکس بهش نگفته بود چقدر کثافت اونجاست. چقدر زشتی. همه جا زشتی می‌دید. وقتی کور بود، عادت داشت با یه تیکه چوب تنهایی از خیابون رد بشه. وقتی بینائیش رو بدست آورد، از همه چی می‌ترسید. شروع کرد توی تاریکی زندگی کردن. هیچوقت از اتاقش بیرون نمیومد. سه سال بعدم خودشو کشت.»
3
asssssghar_msi
۹ سال پیش
کسل کننده
2
ماهان صابر چگینی
۹ سال پیش
فیلم L#۰۳۹;Avventura یا ماجراررو هم ازش بذارین ,که از فیلمای پر سر وصداهم هست اتفاقا
5.9
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
آنتونیونی در این فیلم با استادی تمام یکی از مهم ترین ویژگی های سیاست معاصر رو نشون میده.یعنی برای ما امکان گریز از دستان کنترل کننده ی سیاست مدرن وجود ندارد.هیچ سایه ای برای مخفی شدن وجود ندارد.تنها مرگ می تواند ناشناختگی را دوباره بازآورد.ما حتی حق نداریم از آنچه بوده ایم عبور کنیم.کسی اجازه نمی دهد بدون حضور دیگران به هستی ادامه دهیم.همه در تلاشن تا تمامی لحظاتمان دیده شود.دیده نشدن یعنی گریز از دایره ی قدرت و این دقیقا همان چیزی است که قدرت تاب تحمل آن را ندارد.اما جالب اینکه قدرت از طریق ایجاد یک شخصیت ثابت و قابل ردیابی دست به اعمال سلطه می زند.بنابراین در فرآیند اعمال سلطه نزدیکان بیشترین نقش را ایفا میکنند.این دقیقا زن جک نیکلسون بود که به جستجوی او برآمد و دست از این عمل نمی کشید.یعنی نزدیکترین فرد زندگی او.آنتونیونی در دیگر فیلم شاهکار خود یعنی ماجرا نیز ددخویی و ستم نزدیکان را باز می نماید.بهترین دوست گاهی به طور غیر مستقیم و ناآگاهانه بیشترین ستم را در حق ما اعمال میکند.افرادی که تحمل استقلال دوستانشان را ندارند.دسترسی دشمن به ما بسیار مشکل است اما دوست در کوچکترین جزییات زندگی حضور دارد به همین خاطر او دارای قدرتی بیشتر از هرکسی است و به راحتی میتواند زخم بزنند.گرچه این برداشت قابل اطلاق بر هر دوستی نیست.از یاد نباید برد که دوستانی نیز هستند که زندگی بدون آنها ممکن نخواهد بود.
در مورد آنتونیونی چه میشود گفت به جز اینکه سر تعظیم در مقابل فیلم هایش فرود آورد ؟
یه فیلم ناب و درجه یک دیگه از آنتونیونی بزرگ...تنهایی و فرار از این پوچی بی انتها (هرچی دورت شلوغ تره تنها تری)...
بازی استادم هم که مثل همیشه نظیر نداره (زیر و بم نقشو خوب درآورده بود)...
یه داستانی رو شخصیت نیکلسون (دیوید ) تعریف کرد که واقعا عالی بود...
دیوید : یه مرد کور رو میشناختم که وقتی ۴۰ سالش شد عمل کرد و بیناییش رو بدست آورد.
دختر : خب,چطور شد؟
دیوید : اولش خیلی حال میکرد,صورتها,رنگها,منظره ها...ولی یه دفعه همه چی تغییر کرد...
دنیا حقیرتر از اونی بود که اون فکر میکرد,هیچکس بهش نگفته بود که دنیا انقدر کثیفه,اون همه جا زشتی و پلیدی میدید
وقتی کور بود عادت داشت با عصا از خیابون رد میشد ولی وقتی بینا شد دیگه میترسید...
رفت تو تاریکی زندگی کرد و از اتاقش هم نیومد بیرون و در آخر هم بعد سه سال خودکشی کرد................................
با احترام به نظر دوستان
تماشای فیلم از دقیقخ ۶۰ به بعد واقعا ممکن نیست و کند بودن کسل کننده بودن و ریتم بسیار ساکن فیلم ....
انتونیونی کارگردان بزرگی است برای همیشه
اما با سبک فیلمسازیش هرگز موافق نبودم و علاقه ای به سبک فیلمسازی وی ندارم
فیلم رو به خاطر جک نیکلسون دیدم
اما شدیدا توصیه میکنم کسانی که دنبال تماشای یه فیلم خوب با ابهامات لذت بخش و تماشای هیچان انگیز یا حداقل یه فیلم معمایی معمولی رو هم دارند به تماشای این اثر ننشیننذد
شاید برای اونهایی مناسب باشه فیلم که عاشق تک تک سکانسهای فیلم های انتونیونی باشند هرچند به یقین میگم این فیلم در بین اثار این کارگردان جزو ۵ اثر برتر او هم جا نمیگیره
انتونیونی میگه : سینما ثبت یک زندگی نیس بلکه خود یک سره زندگیست ! این جمله خود معرف این اثر حرفه ای از میکل انجلو انتونیونی...میکل انژ سینمای نئو رئالیسمه !
۱۰ از ۱۰ ... جک نیکلسون در این فیلم حقیقتا یه تاجر اسلحه رو زندگی کرد ... بازی نکرد !
دیوید: «یه مردی رو می‌شناختم که کور بود. وقتی چهل سالش شد جراحی کرد و بینائیشو بدست آورد.»
دختر: «چطوری بود؟»
دیوید: «اولش خیلی خوشحال بود. چهره‌ها... رنگ‌ها... منظره‌ها... ولی همه‌چی تغییر کرد. دنیا بدبخت‌تر از اون بود که تصور می‌کرد. هیچکس بهش نگفته بود چقدر کثافت اونجاست. چقدر زشتی. همه جا زشتی می‌دید. وقتی کور بود، عادت داشت با یه تیکه چوب تنهایی از خیابون رد بشه. وقتی بینائیش رو بدست آورد، از همه چی می‌ترسید. شروع کرد توی تاریکی زندگی کردن. هیچوقت از اتاقش بیرون نمیومد. سه سال بعدم خودشو کشت.»
کسل کننده
فیلم L#۰۳۹;Avventura یا ماجراررو هم ازش بذارین ,که از فیلمای پر سر وصداهم هست اتفاقا