«کارلیتو»، دلال مواد مخدر، به سی سال زندان محکوم می شود، اما با تلاش وکیلش، «دیو»، پس از پنج سال آزاد می شود و تصمیم می گیرد سراغ کارهای خلاف نرود. اما دیو که با یکی از موکلانش، یک مافیایی به نام «تالیالوچی» درگیری پیدا کرده، پای «کارلیتو» را به میان می کشد…
«کارلیتو»، دلال مواد مخدر، به سی سال زندان محکوم می شود، اما با تلاش وکیلش، «دیو»، پس از پنج سال آزاد می شود و تصمیم می گیرد سراغ کارهای خلاف نرود. اما دیو که با یکی از موکلانش، یک مافیایی به نام «تالیالوچی» درگیری پیدا کرده، پای «کارلیتو» را به میان می کشد…
4.5
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
چقدر خوبه صفحه ای رو باز میکنی که خبری از کامنتهای آدم های بی مقداری مثل ِ مولوی نیست
فیلم با سکانسی شروع میشه که ما شاهد تیر خوردن کارلیتو هستیم و این باعث میشه که از همین ابتدا انتهای ماجرا رو بدونیم.همین انتهای ماجرارو دونستن به نظرم وجه تمایزی بوده که دی پالما بین این فیلم و صورت زخمی ایجاد کرده.تم فیلم در مجموع شبیه اسکارفیس بود و کاملا معلوم بود که دی پالما از روی دست خودش کپی کرده.اما با فیلم برداری کاملا پیشرفت کرده بود ضمن اینکه بازی آل پاچینو تو این فیلم رو بیشتر پسندیدم.
برخلاف تونی مونتانا که از شخصیت پردازی کلاسیک برخورد دار بود ,شخصیت کارلیتو به صورت مدرن پرداخته شده بود و همین حذابیتش رو بیشتر کرده بود چون با توجه به گذشته ای که داشت و آینده ای که برای خودش متصور بود پیش بینی حرکت بعدیش رو برای مخاطب جالب میکرد و از نقاط قوت فیلمنامه همین تعلیق هایی بود که ایجاد میشد.
شخصیت کارلیتو خیلی برام جذاب بود چون خیلی مظلوم به نظرم اومد.از اعتماد به همه کس حتی صمیمی ترین دوستانش ضربه خوردو در آخر هم جونشو از دست داد.البته گاهی یه سری اعمال احمقانه(البته از دید من )ازش سر زد که همین هم در آخر کار دستش داد.مثل زنده گذاشتن بلانکو یا کمک نکردن به پلیس.البته این دومی بخاطر این بود که طبق قوانینی که برای خودش داشت آدم فروشی نمیکرد.
تا قبل از این بهترین بازی ای که از آل پاچینو دیده بودم در نقش فرانک سرپیکو در فیلم سرپیکو بود.اما این فیلم نظرمو عوض کرد.بازی زیرپوستی پاچینو نسبت فیلم صورت زخمی هم بهتر بود.البته به نظرم با اینکه در کل نقش های پاچینپ در این دو فیلم شبیه هم بود بازیش در فیم اسکارفیس برونگرا تر بود.نگاه آخر پاچینو به تابلو در ایستگاه قطار کاملا هنر این بازیگرو نشون میداد.
این فیلم به نظرم نسبت به دو فیلم معروف قبلی دی پالما یعنی صورت زخمی و تسخیر ناپذیران بار از بار دراماتیک بیشتری برخوردار بود .رابطه خوبی هم بین ابعاد فیلم برقرار بود.میتونم بگم تو این زمینه دی پالما از بهترین کارگردان هاست. توی فیلم هاش که اکثرا جنایی هم هستن به خوبی رابطه بین شخصیت هارو تعریف میکنه و با این حال از اصل داستان دورنمیشه.
در آخر هم بگم این فیلم از بهترین فیلم های دهه نود بود که من دیدم و بهترین بازی آل پاچینو به نظر من.
نمره من：۹ از ۱۰
تقریبا در حد فیلم صورت زخمی با دیالوگهای بسیار قوی، ۸.۵ از ۱۰
عجب فیلمی بود . لذت بردم واقعا .
حتما ببینید این فیلمو
ساعت ۵ و نیم صبحه.پنجره بازه. اهنگ you are so beautiful to me دانلود شده.. آمادم بزارمش کنار گوشم و بخابم.مرسی ک نمردم و این فیلمو دیدم.
تمام:)
یکی از شاهکارهای دهه نود تاریخ سینما...
این فیلمو من چند سال پیش دیدم و یکی از بهترین فیلمایی بود که دیده بودم واسه همین الان یهو یادم اومد گفتم بیام و پیشنهادش کنم به کسایی که ندیدن.نمره من ۹
اخه یه بازیگر چقدر میتونه انقدر قشنگ بازی کنه
یه کارگردان چقدر میتونه به این قشنگی فیلم بسازه
با تمام جزئیات موسیقی عالی فیلم برداری عالی
حتی گریم و طراحی لباس عالی