یک آدمکش با قلبی شکسته به میان بیایان می رود جائی که با شمشیرزنی ماهر آشنا شده و از او برای انجام دادن آدمکشیهایش استفاده می کند...
یک آدمکش با قلبی شکسته به میان بیایان می رود جائی که با شمشیرزنی ماهر آشنا شده و از او برای انجام دادن آدمکشیهایش استفاده می کند...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
6.6
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
«همیشه فکر می کردم که پیروز بودم
تا اینکه یک روز توی آینه نگاه کردم
و چهره ی یک بازنده رو دیدم
در طول بهترین سال های زندگیم کسی که عاشقش بودم کنارم نبود.»
فیلم خاکستر ها و زمان فیلمی عامه پسند نیست پون فرم روایی نو و بکری را بکار می برد که شاید برای عامه سرگیجه آور و نامفهوم باشد اما به نظر من فیلمی فوق العاده تاثیر گذار است و دنیای کارگردان خودشو به خوبی نشون میده چون این تم در تقریبا بقیه ی فیلم های وونگ کار وای هم خودشو نشون میده.
فیلم فضایی تلخ و کابوس بار و گاهی رویاگونه دارد که در نوع خودش بد هم اجرا نشده.درسته که تمام فیلم در استودیوست اما فضای بیابان خشک و عقیم به شخصیت های عقیم فیلم می خورد و لوکیشن بسیار خوب انتخاب شده است.
در آغاز جمله ای از احکام بودایی را می بینیم «پرچم بی حرکت و باد آرام است این قلب مردیست که در آشفتگیست» این جمله خلاصه ی فیلم است. فیلم فروپاشی درونی شخصیت های متفاوت خود را نشان می دهد که همگی در عشق زندگی خود شکست خورده اند و با داغ آن درد به زندگی ادامه می دهند و انگار تمام لحظات زندگیشان در همان عشقشان خلاصه شده است.غیر از یک نفر که او تنها مرد پیروز فیلم است تنها کسی که بیابان را پشت سر می گذارد چرا که او عشق خود را از دست نداده است و هنوز زندگی را حس می کند. جواب فوق العاده ای به اویانگ فنگ میده که جالبه:
فنگ:فقط برای یک تخم مرغ یک انگشتت را از دست دادی آیا ارزشش را داشت؟
مرد:«زنده بودنم را حس کردم دوباره خودم بودم..... من مثل تو نیستم»
جمله ای هست که یانگ یااوشی به زبان می آورد که باز بخش از فیلمه و می گوید:«مشکل آدما داشتن حافظه است بدون آن هر روز روزی جدید است».
جالبه وقتی یااوشی شراب را می نوشد عشقش را فراموش نمی کند و دوباره به جایی می رود که شکوفه ی هلو اونجاست زنی که عاشقش است انگار شما اگر همه چیز را هم فراموش کنی عشقت را امکان ندارد.
و این جمله از زبان فنگ فیلم را خوب جمع میکند.
«مردم میگند وقتی نمی تونی چیزی رو که میخوای داشته باشی بهترین کاری که می تونی بکنی، فراموش کردنش نیست»
_همیشه فکر میکردم که من پیروز بودم
_تا اینکه یک روز در آینه نگاه کردم
_و چهره ی یک بازنده رو دیدم
_در طول بهترین سال های زندگیم،کسی رو که عاشقش بودم کنارم نبود
_شگفت آور نبود آگه میتونستیم به گذشته برگردیم؟
وونگ کار وای خاکسترهای زمان را در سال ۱۹۹۴ ساخت،اما در سال ۲۰۰۸ پس از جهانی شدن شهرتش،و به دلیل خراب شدن برخی قسمت های نگاتیو فیلم،برای شناساندن این شاهکار به جهان،دوباره برخی قسمت های فیلم را بازسازی کرد.
اما بررسی محتوا
راوی داستان به دلیل نوشیدن شراب فراموشی (که استعاره از سعی در فراموش کردن خاطرات دارد)قادر نیست خاطرات و داستان را به شکل روشنی بازگو کند،و این دقیقا مقصود کارگردان است.کار وی همچون رنه در فیلم سال گذشته در مارین باد،قصد بازی با ابژه ی تاریخ را دارد.
زیرا معتقد است اتفاقات تاریخی گذشته را نمیتوان با جزییات زمان خودش در حال بازگو کرد،چون دستمایه ی حالت درونی فرد در زمان حال میشود و با واقعیت اتفاق افتاده در گذشته فاصله دارد،به همین سبب خاطره و تاریخ در فیلم همواره ابژه ای دست نیافتنی باقی میماند و بیننده قادر به تمیز دادن سیر اتفاقات و روابط در گذشته نیست.و چه زیبا پرسوناژهای مختلف داستان هم به دلیل سرگشتگی حاصل از شکست های گذشته همچون تماشاگر اثر قادر به این تفکیک وقایع نیستند،همچون زنی که در دو پرسونای مختلف با دو معشوق مختلف در اثر ظاهر میشود.
این مهم از اسم فیلم هم استخراج میشود:خاکسترهای زمان.گویی عمر همچون کنده ای چوب است و دیگر امروز پس از سوختن اش از میان خاکسترهای پراکنده ی باقی مانده ی آن،نمیتوان گذشته را بازیافت.
اما تصویر و موسیقی!
کار وای باسبک بصری بی نظیر و منحصر به فردش که همچون دیگر آثارش با موسیقی مسحور کننده ای همراه میشود،اوج مدیوم سینما را به عنوان یک اثر هنری به نمایش میگذارد.
پس بر هر عاشق هنری دیدن این اثر جاودانه واجب است.
این فیلم محشره.سالها پیش خیلی اتفاقی توی برنامه سینما چهار دیدم. شگفت زده شدم چون اصلا با کارگردان بزرگش آشنا نبودم. موسیقی متن فیلم هم عالیه
آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری! واقعاً آنچه که تمام فیلهای خوب دارند این فیلم بصورت یکجا در خود جمع کرده بود. روایت بینظیر، فیلمبرداری بی نظیر، ساختار پیچیده ی فلسفی منحصر به فرد، بازیگران خوشچهره و ورزیده در امر نقش آفرینی بخصوص خانوم مگی چاونگ که زنی از جنس خیال و جادوست. در کل این فیلم روایتی از خیال و واقعیت در بستری از زمان گذشته و حال در قالبی کهنه و نو هست. فیلمی از جنس دور اما نزدیک! روایتی غریبه اما بشدت آشنا!
فضای آثار کار وای منحصر به فرد و فوق العادست .
واقعا عالیه این فیلم،به قول دوستمون مخصوصا موسیقی متنش!!!
خاکسترهای زمان واقعا عالی بود.حیفه ادم دو سه بار نبینتش.
موسیقی و تصاویر عالی، فقط انصافا تا برای بار دوم نبینی و یه چیزایی هم قبلش نخونی خیلی چیزی دستگیرت نمی شه، این قیافه های مشابه شرقی ها هم که مزید بر علته!