لوئیس، نویسنده ای مبتلا به یک بیماری لاعلاج است که پس از غیبتی طولانی، نزد خانواده خود بازمیگردد تا به آنها بگوید که بزودی می میرد...
لوئیس، نویسنده ای مبتلا به یک بیماری لاعلاج است که پس از غیبتی طولانی، نزد خانواده خود بازمیگردد تا به آنها بگوید که بزودی می میرد...
7.4
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
پستر فیلم چقدر یارو شبیه رمزی بلتنه
ضعیف ترین فیلم دولان در مقایسه با فیلم های دیگرش.
به شخصه اصلا نمیتونم فیلمای دولان رو تحمل کنم حتی بیشتر از پیتر گرینوی. خیلی کند پیش میره و همه ی فیلماش هم یه داستانه. کلا خلاقیت نداره و به پاس تبلیغات و سیاستهای جشنواره کن بالا اومده. مثلا سعید روستایی از کشور خودمون رو مقایسه کنید با دولان. همسنن و هر دو درام ساختن ولی سعید روستایی یه سر و گردن بالاتره
فیلمی که بازیگر هاش Marion Cottilard و Gaspard Ulliel باشه و کارگردانشهم Xavier Dolan دانلودش وظیفس
این فیلم بر اساس نمایش نامه ای است به همین نام از Jean Luc Lagarce که بر اساس زندگی خودش است . او در ۳۸ سالگی از بیماری ایدز می میرد . او ۴ سال از لوئیس پیر تر است . لوئیس شخصیت اصلی نمایش نامه ی اوست . هر چند او هیچ گاه اسمی از بیماری نمی آورد ، لوئیس که نویسنده ای همج/نس گرا است قرار است که بعد از دوازده سال دوری به خانه باز گردد و به خانواده اش بگوید که دارد می میرد . چیزی که او متوجه آن نشده این است که خانواده اش نمی خواهند این را بشنوند . یا شاید همین الان هم می دانند . بعد از ۱۲ سال غیبت به هر حال ممکن است که لوئیس همین الان هم برای خانواده اش مرده باشد . و چطور شخصی در این موقعیت ، به مادرش می گوید که قرار است به زودی بمیرد ؟
خاویر دولان فیلمنامه اش را از روی این نمایش نامه اقتباس کرده است و برای فیلم از گروه بازیگری درجه یک فرانسوی استفاده کرده است که هر کدام به تنهایی می توانند ستاره ی یک فیلم باشند .
مجله ی گاردین : It#۰۳۹;s Only the End of the World ـه دولان اثری نمایشی است و به شما حس قرار داشتن در تگنا را القا می کند . فیلم تعمدا ناراحت کننده و سرکوب گر عمل می کند و در دیوانگی اش به خوبی غافلگیر کننده ظاهر می شود . و همچنان تصویری است بی نظیر ، وهم آور و خوش فرم از ناکارآمدی نظام خانواده . شاید به نوعی این فیلم را بتوان هم نشینی برای فیلم حماسی قبلی دولان ، Mommy دانست . این فیلم اجاق پخت اضطراب و تشویش است ، که روی آخرین درجه اش قرار دارد . تماشا کردنش ، گوش دادنش ، مانند این است که سرتان را در کنسرت Motörhead (گروه راک و هوی متال انگلیسی ) داخل بلندگو بگذارید .
و این گونه نقدش را ادامه می دهد : این فیلمی نیست که هر کسی از آن خوشش بیاید . من شنیده ام که حتی به فیلم تهمت طاغت فرسایی زده اند . ولی این فیلم آنطور نیست . فیلم عمیقا بدبینانه ایست نسبت به موضوع خانواده.
علاقمندان به blue is the warmest colur و شخصLea Seydoux فیلمو ببینن
كلا كارگردان اين فيلم هرچى كار توليد كرده ريت بالا بوده يعنى كارش درسته و فيلماش مفهوم داره
پوستر فیلم داره خدایی میکنه.....عالی و ترغیب برانگیز