همسر یکی از اقوام که اتفاقا ایتالیایی هستند و برای ایرانگردی به شیراز آمده بودند از بنده سوال میپرسیدند درمورد سینمای ایتالیا تا میزان اطلاعات ایرانیها رو از سینمای هنری محک بزنند....بحث رسید به فلینی کبیر و بنده از علاقم به آمارکورد استاد گفتم و ایشون یک جمله در وصف آمارکورد گفتند که حقیقتا همین یک جمله قدرت سینمای فلینی و بازخورد اجتماعی آثارش رو بخوبی نشان میداد. گفتند: ((فلینی واژه ی * آمارکورد * رو وارد فرهنگ گفتاری و روزمره ی مردم ایتالیا کرد و بعد از این فیلم،این واژه کاربردی شد و تا اکنون همه جا مورد استفاده قرار میگیره)) بعد از این گفتگو آمارکورد برام معنای دیگری داشت...
19
موجن دبولی
۸ سال پیش
آمارکـورد دوقـلوی ناتنـی آیینـه
به یاد می اورم پـرواز دانه های سمـاروغ را در اسـمان سوزانـدن جـادوگر پیـر زمسـتان زیسـتن ایام شیرین بـهار را به یاد می اورم
بهتر است از همین ابتدا بگویم : امارکورد روح دارد، جـان دارد و نفـس میکشد ! هرچند که فلینی و تارکوفسکی خاطـرات و دوران کـودکی خود را به تصویر کشیده اند و مقایسه دو اثر ایشـان بخاطر ماهـیت ساختـاری و تئـوریک انها مسلمن غیر حرفه ای ست اما به هرحال امارکورد فیلمی شیـرین زبان تر از ایینه است، اثری که در آن از شخصیت های بازیگوش و کاریـکاتور مانند گرفته تا فضای سیـا.سی وقت و طبعاتش در فضـایی طنزالـود به بازی گرفته شده که نمـاد و شنـا.سنامه ی سینمای فلینی در تصاویر آن خودنـمایی میکند، کارگردانی که با فتح ۴ اسکار فیلم غیر انگلـیسی زبان در تاریـخ سینما رکورد دار است ! امارکورد با وجود اینکه قصـه اش تمرکز خاصی ندارد اما بازهم بشدت گـیراست چرا که ما را با جزییات زنـدگی کاراکترهایش که بسیار با انان رفیـق و صمیمی شده ایم همراه میکند، از دوران مدرسـه و شیطـنت های نوجـوانی گرفته تا یکایک نوستالـژی های قافله ی عمرشـان ... تا جایی که غـم شان گریه ما میشود و شـادی شان خنده ما ...
در ابتدای فیلم بهـار میرسد و زمستان اب میشود و در انتها نیز زمستان میرود و این بهـارست که سبز میشود، فلینی اطمینان میدهد هر زمستانی هرقدر هم که سـرد و سنگین باشد اخـر سر رخت بر می بندد ... -------------------------------------------------------------------- پی نوشت : (مهم) بدون تردید هر کارگردانی بر مبنا و با توجه به دیـد و درک خود نسبت به امر فیلم سازی در این عرصه فعالـیت میکند، فلینی که خود از معدود سینماگران مولـف بوده و بشمار میرود علاقه ای به نظریه درک فیلم نداشت و اعتـقاد داشت هر اثری باید حرف هایش را در خودش بزند و اگر فیلمی نتواند شما را برانگیـزد در نتیجه هیچ تفسیـر و نقدی نمیتواند موجب برانـگیخته شدن شما شود ! (رجوع شود به کتاب کارناوال فلینی) حـال سوال اینجاست که چگونه عده ای سینـمافهم نما در کمال تعجب عنوان میکنند که برای درک اثـار فلینی و یا هم قطارانش باید نقد و تفسیـر اثار انان را خواند تا فهمید که چه به چه است و این مورد را یک ضعـف به اصطلاح بزرگ برای چنین کارگردانانی میدانند ؟! در صورتی که خود فلینی هم اعتـقادی بر ساختن اثری نداشت که برای فهمش احتیاجی به مطالعه ی تفسیـر و نقدش باشد ! بدون شـک این دست نظرات مضحـک و کـمدی تنها تفسیر به رای های غلطـی هستند که نشات گرفته از نادانـی این افـراد می باشند، عده ای که با وجود اینکه هنوز الفبای سینما را نمیدانند شروع به دادن تـز و گرفتن ضعف های بی پایـه و اسـاس کرده انـد !
5
امیر بنی زمان
۹ سال پیش
واقعا اعصابم خورد می شه یه عده از کاربران سایت صرفا برای اینکه عریضه خالی نباشه و بگن ما هم هستیم تو سایتو ما هم اره... میان یه متن ادبی X شعر می نویسن بعد ۲۰ تا ادم خل وضع هم میان لایک میکنن کامنت میاد بالا . بابا مجبوری مگه همون متن های نقد فارسی رو کپی کن باز بهتره از این خرعبلات ادبی که سر و ته نداره و حال آدم رو به هم می زنه مخصوصا این جنابdarren
4
erfanmalaga
۹ سال پیش
به یاد فدریکو فلینی
شاعران که میروند،فصلی از کتاب زیبایی شناسی زندگی بسته میشود. سینماگران شاعر را به یاد آورید،کسانی را همچون تارکوفسکی و پاراجانیان،که اکنون نیستند و انگار چیزی،قطعه ای از زندگی را همراه خود برده اند. و اکنون با غیاب فدریکو فلینی باز از آن کتاب چیزی کاسته میشود. فلینی از جمله ی درون نگرترین سینماگران بود،اما خاطراتش را در هیئت‌هایی سخت متنوع جلوه می داد،و سرزمینش ایتالیا را در چندگانگی اش آینه ی تمام نمای جهان می نمود.زامپانو در جاده،مارچلو روبینی در زندگی شیرین،کابیریا در شبهای کابیریا،گیدو آنسلمی در هشت و نیم،و همچنین کازانووا و پسربچه های امارکورد با یکدیگر تفاوتهای بسیار دارند،اما انگار همگی جلوه ای از درون خود فیلمساز نیز هستند.بدین گونه برای فلینی جزء از کل جدا نبود: زندگی اهالی دهکده ای که هرچند یک بار به انتظار گذر کشتی افسانه ای میمانند،یا رویاهای مرد میانسالی که در جستجوی عشقهای از دست رفته ی جوانی است،هر یک به شکلی برای فلینی شاعر به مثابه سفری است بی پایان و آمیخته با تخیلی شاعرانه که همچون گردش قطار کودکی از خاطره ای به خاطره ی دیگر باز میگردد. به واقع همهی آثارش ابعاد نمادین سفرهای درونی اویند، جستجویی همیشه نو. فلینی از فلینی به فلینی سفر میکند و در هر یک از فیلمهایش گوشه ای از فردیت خود را نشانمان میدهد.او زمانی در مصاحبه ای گفت: فیلم ساختن برای من یک حرفه نیست،بلکه شیوه ای است برای خود تحقق یافتگی و معنی دادن به زندگیم. و در سراسر سفر معنوی او به سرزمین رویاها،هر بار به گونه ای نوای شیپور سیرک زندگی در خاطره مان طنین می افکند. پس اکنون،در غیابش نیز آنچه می‌شنویم آوای اندوهبار ناقوسهای عزا نیست.این نوای سرخوشانه ی شیپور سیرک است،که همراه با آمیزه ای از تمامی موسیقی هایی که نینوروتا برای آثارش ساخت،خبر از جاودانگی سینمای فدریکو فلینی می دهد.
رامین جهانبگلو کتاب:مدرن ها نشر:مرکز
3
ifssinfo
۸ سال پیش
۹/۱۰ بیشتر توضیح نمی دهم.
3
hojjatndm
۸ سال پیش
پیمان قاسم خانی در برنامه هفت گفت این بهترین فیلمیه که تا حالا دیدم
3
hamedalipour685
۸ سال پیش
همسر یوی از دوستات من که اتفقا لر هستند و برای تفریح به تهران آمده بودند از بنده سوال کردن‌که از سینمای افغانستان چی میدونی... علاقه من به گلهای خشخاش‌ سبب شد از جا بلند شم ... ازونجا بود که دوستان منو خشی صدا میکردم...
3
yosofhi
۹ سال پیش
بهترین فیلم کمدی تاریخ سینما.اگر از همه ی صحنه های شاهکار بگذریم باز هم کمدی مهیبش ما را به سمت خود میکشد.صحنه ی دعوا در سالن غذاخوری بی شک یکی از پر مخاطره ترین و بهترین صحنه از دعوا در سراسر سینمای تاریخ است.که در بسیاری از فیلم ها مورد استفاده قرار گرفته.این فیلم تنها فیلم کامل کمدی تاریخ است.صحنه های فیلم برای تمام دوران ها مورد استفاده میتوان قرار داد. انگار همین العان اتفاق می افتد.درس العان است و بهترین درس زندگی. پس چطور این فیلم را ببینیم و دیدگاه ما در مورد جهان عوض نشود و به سمت جلو سوق داده نشویم.تنها.....ناامیدی من از نمره ی کاربران سایت است....ولی اگر حتی کوچکترین نگاهی به یک حرکت دوربین یا یک صحنه ی فیلم داشته باشیم بی شک امتیاز العان به ۱۰ میرسید. دوستان فیلم را با کوچکترن نگاهتان ببینید تا معنای عمیق و تکاندهنده ان را مشاهده کنید.این فیلم برای همه است شاید فکر کنید کلیشه ای است واز این جور چیزا....در پس این صحنه ها خود سینمایی خفته است که در ان درس درس سینماست ودیگر هیچ....بی شک نمره فیلم باید۱۰باشد.
6.3
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
همسر یکی از اقوام که اتفاقا ایتالیایی هستند و برای ایرانگردی به شیراز آمده بودند از بنده سوال میپرسیدند درمورد سینمای ایتالیا تا میزان اطلاعات ایرانیها رو از سینمای هنری محک بزنند....بحث رسید به فلینی کبیر و بنده از علاقم به آمارکورد استاد گفتم و ایشون یک جمله در وصف آمارکورد گفتند که حقیقتا همین یک جمله قدرت سینمای فلینی و بازخورد اجتماعی آثارش رو بخوبی نشان میداد.
گفتند: ((فلینی واژه ی * آمارکورد * رو وارد فرهنگ گفتاری و روزمره ی مردم ایتالیا کرد و بعد از این فیلم،این واژه کاربردی شد و تا اکنون همه جا مورد استفاده قرار میگیره))
بعد از این گفتگو آمارکورد برام معنای دیگری داشت...
آمارکـورد دوقـلوی ناتنـی آیینـه
به یاد می اورم پـرواز دانه های سمـاروغ را در اسـمان
سوزانـدن جـادوگر پیـر زمسـتان
زیسـتن ایام شیرین بـهار را به یاد می اورم
بهتر است از همین ابتدا بگویم : امارکورد روح دارد، جـان دارد و نفـس میکشد !
هرچند که فلینی و تارکوفسکی خاطـرات و دوران کـودکی خود را به تصویر کشیده اند و مقایسه دو اثر ایشـان بخاطر ماهـیت ساختـاری و تئـوریک انها مسلمن غیر حرفه ای ست اما به هرحال امارکورد فیلمی شیـرین زبان تر از ایینه است، اثری که در آن از شخصیت های بازیگوش و کاریـکاتور مانند گرفته تا فضای سیـا.سی وقت و طبعاتش در فضـایی طنزالـود به بازی گرفته شده که نمـاد و شنـا.سنامه ی سینمای فلینی در تصاویر آن خودنـمایی میکند، کارگردانی که با فتح ۴ اسکار فیلم غیر انگلـیسی زبان در تاریـخ سینما رکورد دار است !
امارکورد با وجود اینکه قصـه اش تمرکز خاصی ندارد اما بازهم بشدت گـیراست چرا که ما را با جزییات زنـدگی کاراکترهایش که بسیار با انان رفیـق و صمیمی شده ایم همراه میکند، از دوران مدرسـه و شیطـنت های نوجـوانی گرفته تا یکایک نوستالـژی های قافله ی عمرشـان ... تا جایی که غـم شان گریه ما میشود و شـادی شان خنده ما ...
در ابتدای فیلم بهـار میرسد و زمستان اب میشود و در انتها نیز زمستان میرود و این بهـارست که سبز میشود، فلینی اطمینان میدهد هر زمستانی هرقدر هم که سـرد و سنگین باشد اخـر سر رخت بر می بندد ...
--------------------------------------------------------------------
پی نوشت : (مهم) بدون تردید هر کارگردانی بر مبنا و با توجه به دیـد و درک خود نسبت به امر فیلم سازی در این عرصه فعالـیت میکند، فلینی که خود از معدود سینماگران مولـف بوده و بشمار میرود علاقه ای به نظریه درک فیلم نداشت و اعتـقاد داشت هر اثری باید حرف هایش را در خودش بزند و اگر فیلمی نتواند شما را برانگیـزد در نتیجه هیچ تفسیـر و نقدی نمیتواند موجب برانـگیخته شدن شما شود ! (رجوع شود به کتاب کارناوال فلینی)
حـال سوال اینجاست که چگونه عده ای سینـمافهم نما در کمال تعجب عنوان میکنند که برای درک اثـار فلینی و یا هم قطارانش باید نقد و تفسیـر اثار انان را خواند تا فهمید که چه به چه است و این مورد را یک ضعـف به اصطلاح بزرگ برای چنین کارگردانانی میدانند ؟! در صورتی که خود فلینی هم اعتـقادی بر ساختن اثری نداشت که برای فهمش احتیاجی به مطالعه ی تفسیـر و نقدش باشد ! بدون شـک این دست نظرات مضحـک و کـمدی تنها تفسیر به رای های غلطـی هستند که نشات گرفته از نادانـی این افـراد می باشند، عده ای که با وجود اینکه هنوز الفبای سینما را نمیدانند شروع به دادن تـز و گرفتن ضعف های بی پایـه و اسـاس کرده انـد !
واقعا اعصابم خورد می شه یه عده از کاربران سایت صرفا برای اینکه عریضه خالی نباشه و بگن ما هم هستیم تو سایتو ما هم اره... میان یه متن ادبی X شعر می نویسن بعد ۲۰ تا ادم خل وضع هم میان لایک میکنن کامنت میاد بالا . بابا مجبوری مگه همون متن های نقد فارسی رو کپی کن باز بهتره از این خرعبلات ادبی که سر و ته نداره و حال آدم رو به هم می زنه مخصوصا این جنابdarren
به یاد فدریکو فلینی
شاعران که میروند،فصلی از کتاب زیبایی شناسی زندگی بسته میشود. سینماگران شاعر را به یاد آورید،کسانی را همچون تارکوفسکی و پاراجانیان،که اکنون نیستند و انگار چیزی،قطعه ای از زندگی را همراه خود برده اند. و اکنون با غیاب فدریکو فلینی باز از آن کتاب چیزی کاسته میشود. فلینی از جمله ی درون نگرترین سینماگران بود،اما خاطراتش را در هیئت‌هایی سخت متنوع جلوه می داد،و سرزمینش ایتالیا را در چندگانگی اش آینه ی تمام نمای جهان می نمود.زامپانو در جاده،مارچلو روبینی در زندگی شیرین،کابیریا در شبهای کابیریا،گیدو آنسلمی در هشت و نیم،و همچنین کازانووا و پسربچه های امارکورد با یکدیگر تفاوتهای بسیار دارند،اما انگار همگی جلوه ای از درون خود فیلمساز نیز هستند.بدین گونه برای فلینی جزء از کل جدا نبود: زندگی اهالی دهکده ای که هرچند یک بار به انتظار گذر کشتی افسانه ای میمانند،یا رویاهای مرد میانسالی که در جستجوی عشقهای از دست رفته ی جوانی است،هر یک به شکلی برای فلینی شاعر به مثابه سفری است بی پایان و آمیخته با تخیلی شاعرانه که همچون گردش قطار کودکی از خاطره ای به خاطره ی دیگر باز میگردد. به واقع همهی آثارش ابعاد نمادین سفرهای درونی اویند، جستجویی همیشه نو. فلینی از فلینی به فلینی سفر میکند و در هر یک از فیلمهایش گوشه ای از فردیت خود را نشانمان میدهد.او زمانی در مصاحبه ای گفت: فیلم ساختن برای من یک حرفه نیست،بلکه شیوه ای است برای خود تحقق یافتگی و معنی دادن به زندگیم. و در سراسر سفر معنوی او به سرزمین رویاها،هر بار به گونه ای نوای شیپور سیرک زندگی در خاطره مان طنین می افکند.
پس اکنون،در غیابش نیز آنچه می‌شنویم آوای اندوهبار ناقوسهای عزا نیست.این نوای سرخوشانه ی شیپور سیرک است،که همراه با آمیزه ای از تمامی موسیقی هایی که نینوروتا برای آثارش ساخت،خبر از جاودانگی سینمای فدریکو فلینی می دهد.
رامین جهانبگلو
کتاب:مدرن ها
نشر:مرکز
۹/۱۰
بیشتر توضیح نمی دهم.
پیمان قاسم خانی در برنامه هفت گفت این بهترین فیلمیه که تا حالا دیدم
همسر یوی از دوستات من که اتفقا لر هستند و برای تفریح به تهران آمده بودند از بنده سوال کردن‌که از سینمای افغانستان چی میدونی...
علاقه من به گلهای خشخاش‌ سبب شد از جا بلند شم ... ازونجا بود که دوستان منو خشی صدا میکردم...
بهترین فیلم کمدی تاریخ سینما.اگر از همه ی صحنه های شاهکار بگذریم باز هم کمدی مهیبش ما را به سمت خود میکشد.صحنه ی دعوا در سالن غذاخوری بی شک یکی از پر مخاطره ترین و بهترین صحنه از دعوا در سراسر سینمای تاریخ است.که در بسیاری از فیلم ها مورد استفاده قرار گرفته.این فیلم تنها فیلم کامل کمدی تاریخ است.صحنه های فیلم برای تمام دوران ها مورد استفاده میتوان قرار داد. انگار همین العان اتفاق می افتد.درس العان است و بهترین درس زندگی. پس چطور این فیلم را ببینیم و دیدگاه ما در مورد جهان عوض نشود و به سمت جلو سوق داده نشویم.تنها.....ناامیدی من از نمره ی کاربران سایت است....ولی اگر حتی کوچکترین نگاهی به یک حرکت دوربین یا یک صحنه ی فیلم داشته باشیم بی شک امتیاز العان به ۱۰ میرسید. دوستان فیلم را با کوچکترن نگاهتان ببینید تا معنای عمیق و تکاندهنده ان را مشاهده کنید.این فیلم برای همه است شاید فکر کنید کلیشه ای است واز این جور چیزا....در پس این صحنه ها خود سینمایی خفته است که در ان درس درس سینماست ودیگر هیچ....بی شک نمره فیلم باید۱۰باشد.