«ايوان» (دوبرونراووف) و برادر بزرگ ترش، «آندري» (گارين)، به اتفاق مادرشان (ودووينا) در آبادي کوچکي در شمال روسيه زندگي مي کنند. پدرشان (لاوروننکو) که آنان چندان خاطره اي از او ندارند، بي خبر به خانه باز مي گردد و برادرها را به سفري مي برد...
«ايوان» (دوبرونراووف) و برادر بزرگ ترش، «آندري» (گارين)، به اتفاق مادرشان (ودووينا) در آبادي کوچکي در شمال روسيه زندگي مي کنند. پدرشان (لاوروننکو) که آنان چندان خاطره اي از او ندارند، بي خبر به خانه باز مي گردد و برادرها را به سفري مي برد...
به نظر من کارگردان از پس فیلم برنیامده است و نمی تواند درامی جدی میان پدر و دو پسرش ایجاد کند و همچنین به اشتباه اطلاعاتی را از تماشاگر فیلمش پنهان می کند که بیشتر از آنکه به فیلم کمک کند بیشتر اثرگذاری درام را کم می کند و همچنین در شخصیت پردازی پدر دچار مشکل می شود.
کاراکتر آندره بسیار منفعل است و به همین دلیل شخصیت نمی شود و بیشتر حالت یک کاراکتری را دارد که فیلمساز بتواند با استفاده از او کنش پدر را نشان دهد و او را قربانی رفتار و کنش پدر کند. این منفعل بودن و عدم مقاومت در برابر کنش های پدر بسیار شخصیت اندره را از مخاطب دور می کند و منطق درام شخصیت بهم می ریزد.
اما کاراکتر ایوان تا حدی شخصیت می شود و آن هم به خاطر مقاومتی است که در برابر کنش پدر دارد و تسلیم اعمال او نمی شود. اما مشکل دقیقاً همینجاست ما هیچکدام از دو پسر فیلم را نمی توانیم به عنوان یک شخصیت کامل بپذیریم چرا که فیلمساز دنبال ساختن یک انسان، چنان که همه ی ما می شناسیم نبوده است بلکه به هرکدام از دو کاراکتر پسر فیلمش صفاتی را می دهد و فقط روی همان کار می کند اما بینشان نوسان ایجاد نمی کند یعنی آندره کنش پذیر است و ایوان لجباز است و همین...اما باید بداند که نوسان است که شخصیت می سازد نه برجسته کردن چند صفت.
اما کاراکتر پدر به نظر من خیلی گنگ است و ما نه از کارش سر در می اوریم و نه از تماس های تلفنیش و حتی علت ۱۲ سال نبودنش را هم نمی فهمیم و اینکه حالا، چرا برگشته. فیلمساز عزیز ما فکر می کنه در هاله ای از ابهام گذاشتن پدر کار مثبتی انجام داده، اما نمی دونه که منطق شخصیت پدر، رفتارش و حتی علت برگشتنش را زیر سوال برده است و با این پنهان کردن نه تنها هیچ کاری نمی کند بلکه ضعف شخصیت پردازی خودش را نشان می دهد.
مضمون فیلم باید از دل درام فیلم بیرون بیاید اگر نه به شدت یک اثر تأویل گرا ساخته ایم که هر کسی می تونه یه چیزی ازش دربیاره و توضیحات متناقض و متفاوتی بدهد چرا که قصه ی فیلم توان بیان مضمون خود را ندارد و به همین دلیل دوستان عزیز برای اثبات خودشان، به هر حال مضمونی از فیلم بیرون می کشند که مستقل از فیلم می ایستد.
به نظرم کارگردان نمی تواند یک پدر بسازد بلکه بیشتر یک صفت از هر پدری که ما می شناسیم ساخته است و کاراکتر خود را فقط با همان یک صفت جلو می برد و آن را برجسته می کند اما یک پدر تمام و کمال نساخته است. به همین دلیل از ما فاصله می گیرد. در صورتی که می توانست با ساخت یک پدر واقعی(یعنی پدری با تمام خصائص) و حالا جدی و سرسخت، اثری بسیار درخشان و تأثیر گذار بسازد اما بیشتر ما با پدری دیکتاتور و نصیحت کن مواجهیم.
5
mhmahmodian
۹ سال پیش
اینکه بعضی دوستان می گند فیلم کسل کننده بود رو قبول ندارم بلکه چالش و استرس بین شخصیت های فیلم در هر سکانس می تونست یک تعلیق ایجاد کنه. قاب بندی زیبایی تصاویر و آرامش طبیعت با درون ناآرام پدر و پسر ها تضاد عجیبی داشت.
4
nima.nematian1996
۹ سال پیش
خطر اسپویل !!!!! . . .
واقعا لقب تارکوفسکی جدید حقشه. همیشه از کسایی که اخر فیلم میپرسن خوب حالا چی شد؟یعنی چی؟که چی؟ باید ترسید. این فیلم یه شاهکار بی چون و چراس همونطوری که دوستمون گفتن پدر میتونه نماد یه پیامبر باشه که با مرگ اون پیامبر خیلی از سوالا بی جواب میمونه
4
Shahipoori050
۸ سال پیش
سلام
معنای حقیقی سینما
ظاهرا این فیلم اولین اثر آندری زویاگینتسف کارگردان این فیلم است که به حق شایسته تحسین و تمجید است. کارگردان به خوبی توانسته با استفاده از فرم مطلوب،محتوای مد نظر را به جان مخاطب بنشاند. با این که محتوای این فیلم به شدت قابل بحث است اما به نظرم فرم در این فیلم قدرت نمایی می کند. بعد از دیدن این فیلم به این نتیجه رسیدم که کارگردان به شکل کاملا ملموسی، زیبایی شناس است . فیلمبرداری این فیلم خیره کننده بوده و پلان هایی دارد سرشار از عمق و زیبایی و هنر. موسیقی هرچند کوتاه ولی کاملا هماهنگ با فضای داستان. فیلمنامه خوبی دارد ولی قدری شخصیت پردازی ضعیف است مخصوصا شخصیت پدر که خوب در نیامده و تقریبا تا اواسط فیلم،گنگ و نامفهوم است اما بر خلاف شخصیت پدر، شخصیت فرزندان به خوبی ساخته و پرداخته شده و از همان ابتدای فیلم ، هویت پیدا می کنند و این هویت تا پایان فیلم پا برجاست.
در بعضی از نقد هایی که راجع به محتوای این فیلم خواندم شخصیت پدر را در این فیلم نماد یک شخصیت اگزیستانسیالیسم دانسته اند ولی به نظر بنده شخصیت پدر در این فیلم، نمادی از تضاد بین اگزیستانسیالیسم و اومانیسم است.
به هر حال این فیلم به معنای واقعی سینمایی است و به شدت توصیه به دیدن آن می کنم.
۹/۱۰
3
lvlr.chelsea
۹ سال پیش
بسیار بی سر و ته ! از نظر من حداقل !
3
javadahmadi1989
۹ سال پیش
خدمت دوستان عرض كنم كه درام خوبيه ولي تو ژانرش نوشته درام،معمايي،هيجان انگيز كه من نه هيجاني تو فيلم ديدم و نه معماي خاصي. خلاصه اين كه يه درامه خوبه ولي به درد سرگرم شدن و ... نميخوره
3
hm051
۹ سال پیش
فیلمی به شدت بی محتوا و فاقد فیلمنامه! امتیاز من : ۲
7.6
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
نقد فیلم بازگشت
بازگشتی که هدر می شود...
به نظر من کارگردان از پس فیلم برنیامده است و نمی تواند درامی جدی میان پدر و دو پسرش ایجاد کند و همچنین به اشتباه اطلاعاتی را از تماشاگر فیلمش پنهان می کند که بیشتر از آنکه به فیلم کمک کند بیشتر اثرگذاری درام را کم می کند و همچنین در شخصیت پردازی پدر دچار مشکل می شود.
کاراکتر آندره بسیار منفعل است و به همین دلیل شخصیت نمی شود و بیشتر حالت یک کاراکتری را دارد که فیلمساز بتواند با استفاده از او کنش پدر را نشان دهد و او را قربانی رفتار و کنش پدر کند. این منفعل بودن و عدم مقاومت در برابر کنش های پدر بسیار شخصیت اندره را از مخاطب دور می کند و منطق درام شخصیت بهم می ریزد.
اما کاراکتر ایوان تا حدی شخصیت می شود و آن هم به خاطر مقاومتی است که در برابر کنش پدر دارد و تسلیم اعمال او نمی شود. اما مشکل دقیقاً همینجاست ما هیچکدام از دو پسر فیلم را نمی توانیم به عنوان یک شخصیت کامل بپذیریم چرا که فیلمساز دنبال ساختن یک انسان، چنان که همه ی ما می شناسیم نبوده است بلکه به هرکدام از دو کاراکتر پسر فیلمش صفاتی را می دهد و فقط روی همان کار می کند اما بینشان نوسان ایجاد نمی کند یعنی آندره کنش پذیر است و ایوان لجباز است و همین...اما باید بداند که نوسان است که شخصیت می سازد نه برجسته کردن چند صفت.
اما کاراکتر پدر به نظر من خیلی گنگ است و ما نه از کارش سر در می اوریم و نه از تماس های تلفنیش و حتی علت ۱۲ سال نبودنش را هم نمی فهمیم و اینکه حالا، چرا برگشته. فیلمساز عزیز ما فکر می کنه در هاله ای از ابهام گذاشتن پدر کار مثبتی انجام داده، اما نمی دونه که منطق شخصیت پدر، رفتارش و حتی علت برگشتنش را زیر سوال برده است و با این پنهان کردن نه تنها هیچ کاری نمی کند بلکه ضعف شخصیت پردازی خودش را نشان می دهد.
مضمون فیلم باید از دل درام فیلم بیرون بیاید اگر نه به شدت یک اثر تأویل گرا ساخته ایم که هر کسی می تونه یه چیزی ازش دربیاره و توضیحات متناقض و متفاوتی بدهد چرا که قصه ی فیلم توان بیان مضمون خود را ندارد و به همین دلیل دوستان عزیز برای اثبات خودشان، به هر حال مضمونی از فیلم بیرون می کشند که مستقل از فیلم می ایستد.
به نظرم کارگردان نمی تواند یک پدر بسازد بلکه بیشتر یک صفت از هر پدری که ما می شناسیم ساخته است و کاراکتر خود را فقط با همان یک صفت جلو می برد و آن را برجسته می کند اما یک پدر تمام و کمال نساخته است. به همین دلیل از ما فاصله می گیرد. در صورتی که می توانست با ساخت یک پدر واقعی(یعنی پدری با تمام خصائص) و حالا جدی و سرسخت، اثری بسیار درخشان و تأثیر گذار بسازد اما بیشتر ما با پدری دیکتاتور و نصیحت کن مواجهیم.
اینکه بعضی دوستان می گند فیلم کسل کننده بود رو قبول ندارم بلکه چالش و استرس بین شخصیت های فیلم در هر سکانس می تونست یک تعلیق ایجاد کنه. قاب بندی زیبایی تصاویر و آرامش طبیعت با درون ناآرام پدر و پسر ها تضاد عجیبی داشت.
خطر اسپویل !!!!!
.
.
.
واقعا لقب تارکوفسکی جدید حقشه. همیشه از کسایی که اخر فیلم میپرسن خوب حالا چی شد؟یعنی چی؟که چی؟ باید ترسید. این فیلم یه شاهکار بی چون و چراس همونطوری که دوستمون گفتن پدر میتونه نماد یه پیامبر باشه که با مرگ اون پیامبر خیلی از سوالا بی جواب میمونه
سلام
معنای حقیقی سینما
ظاهرا این فیلم اولین اثر آندری زویاگینتسف کارگردان این فیلم است که به حق شایسته تحسین و تمجید است.
کارگردان به خوبی توانسته با استفاده از فرم مطلوب،محتوای مد نظر را به جان مخاطب بنشاند.
با این که محتوای این فیلم به شدت قابل بحث است اما به نظرم فرم در این فیلم قدرت نمایی می کند.
بعد از دیدن این فیلم به این نتیجه رسیدم که کارگردان به شکل کاملا ملموسی، زیبایی شناس است .
فیلمبرداری این فیلم خیره کننده بوده و پلان هایی دارد سرشار از عمق و زیبایی و هنر.
موسیقی هرچند کوتاه ولی کاملا هماهنگ با فضای داستان.
فیلمنامه خوبی دارد ولی قدری شخصیت پردازی ضعیف است
مخصوصا شخصیت پدر که خوب در نیامده و تقریبا تا اواسط فیلم،گنگ و نامفهوم است
اما بر خلاف شخصیت پدر، شخصیت فرزندان به خوبی ساخته و پرداخته شده و از همان ابتدای فیلم ، هویت پیدا می کنند و این هویت تا پایان فیلم پا برجاست.
در بعضی از نقد هایی که راجع به محتوای این فیلم خواندم
شخصیت پدر را در این فیلم نماد یک شخصیت اگزیستانسیالیسم دانسته اند
ولی به نظر بنده شخصیت پدر در این فیلم، نمادی از تضاد بین اگزیستانسیالیسم و اومانیسم است.
به هر حال این فیلم به معنای واقعی سینمایی است و به شدت توصیه به دیدن آن می کنم.
۹/۱۰
بسیار بی سر و ته !
از نظر من حداقل !
خدمت دوستان عرض كنم كه درام خوبيه ولي تو ژانرش نوشته درام،معمايي،هيجان انگيز كه من نه هيجاني تو فيلم ديدم و نه معماي خاصي. خلاصه اين كه يه درامه خوبه ولي به درد سرگرم شدن و ... نميخوره
فیلمی به شدت بی محتوا و فاقد فیلمنامه! امتیاز من : ۲
ارزش دانلود نداشت