این فیلم یک روز از زندگی «ادی منیکس» (جاش برولین) در هالیوود دهه ۱۹۵۰ را به تصویر می کشد، که مشکلات بازیگران و اشخاص معروف را در شرکت حل میکند. ماجرا از جایی شروع می شود که یکی از بازیگران اصلی از سر صحنه ناپدید میشود، و ادی دچار دردسری بزرگ می شود...
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
تمام ژانر های مربوط به این اثر:
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
یه فیلمِ کاملا سطحِ پایین , ساده , نَچَسب و غیر قابلِ دیدن !
دیگه نمیدونستم چجوری از فیلم تعریف کنم :D
به هیچ وجه هم فیلمِ خاصی نیست ! خاص به فیمی مثل ۲۱ گرم یا ممنتو میگن ! خاص به اینسپشن یا بیردمن میگن ... این فیلم ساده ی ساده بود ! هیچ پیچیدگی داستانی توش نداشت , کمدیهایِ واقعا مضحک ! تدوینِ واقعا افتضاح ! شخصیت پردازی افتضاح تر , اصلا تا دقیقه ۳۰ شما نمیدونی چی به چیه !! اسمهایِ تاریخی و بازیگرا و کارگردانا که تویِ هر دیالوگ تند تند گفته میشه که اصلا آدم باید بشینه مثل شیمی حفظ کنه یه دور :|
در کل به هیچ وجه پیشنهاد نمیشه ,نمره ی من به این فیلم ۳ از ۱۰ .
از «هیل سزار» به عنوان یکی از شاهکار های برادران کوئن نام برده نخواهد شد. کوئن ها بیش از آنکه سعی کنند اثری متفاوت خلق کنند، قصد ادای دین به سینمای هالیوود دهه پینجاه میلادی را دارند. «هیل سزار» فرصتی است برای اتان و جوئل کوئن تا از عنصر زمان به عنوان میدانی برای ساخت فیلم خود استفاده کنند. فیلم این امکان را در اختیار فیلمساز قرار می دهد تا با قرض گرفتن مدل فیلم سازی دهه پنجاه و ایده گرفتن از صحنه های موزیکال ها و نمایش های درام آن زمان، اثر خود را البته در غالب یک کمدی خلق کنند. هر چند که فیلم هیچ گاه مانند اثاری مثل The Big Lebowski، The Hudsucker Proxy و Rasing Arizona شما را به قهقه نمی اندازد، اما گاهی با ظرافتی که از کوئن ها سراغ داریم و بهره گیری از ویژگی های خاص دهه پنجاه، لبخند را به لبان شما می کشاند. نبود یک خط داستانی مشخص بزرگترین نقطه ضعف فیلم است. کوئن ها انقدر در هجو دهمه ۵۰ غرق شده اند که فراموش کرده اند برای فیلمشان داستانی هم خلق کنند. تماشای «هیل سزار» زمانی میتواند لذت بخش باشد که به آن مانند تعدادی تصویر سریالی با موضوع آزاد نگاه شود. در این حالت شما هر تصویر را فوق العاده خوش ساخت و عالی خواهید یافت. اما اگر به تمامی این تصاویر در غالب یک فیلم نگاه کنید، بیشتر به تماشای تعدادی کلیپ از شاهکار های دهه پنجاه میلادی می ماند که کسی از گنجینه ای پیدا کرده و پشت سر هم به شما نشان می دهد. تماشای «هیل سزار»به صورت کلی تجربه ای لذت بخش است. اما شاید نه برای تمام طرفداران فیلم های معمولی که در آنها داستان مانند طنابی دیگر قطعات فیلم رو به هم پیوند می دهد.
#نقد فارسی
اتظار من شخصا خیلی بیشتر بود.
بد بود...
جمله بندی خلاصه داستان فیلم توی حلقمـ :))
که مسئول حل مشکلات بازیگران و اشخاص معروف را در شرکت حل میکند.
یک درام ضعیف! واقعاً نمره ۶ برازندشه!
واااااااااااای... اون سکانسی که کلونی رو چک کِش میکنه...
من بر عکس خیلی ها از این فیلم خوشم اومد ولی این فیلم همه پسند نیست و انتظار یک شاهکار رو نداشته باشین ولی اگه از فیلمی مثله Trumbo خوشتون اومده این فیلم هم خوبه
خیلیییییییی چرت بود من کل فیلمو تو ۴۵ دقیقه دیدم