باز هم وایلر قدرت خودش را در بیان کردن داستان های پیچیده نشان داد.
فیلم شما را کاملا درگیر قصه ی خود می کند و می تواند حس نفرت ، حس عشق ، شک ، غرور و.... در شما ایجاد کند.
باز هم شخصیت زن پیچیده ای ایشان خلق می کند اما این بار او مسیری را برای پیچیده شدن و سخت شدن باید طی کند.شخصیت اول این فیلم کاترین است که در آغاز دختری ساده،خجالتی،زود باور ،مهربان و تنهاست. اما تمام هنر وایلر در این است که در طی فیلم از این شخصیت بعد متضادش را در می آورد و این که چطور میتواند یک انسان با این خصائص تغییر هولناکی کند و تبدیل شود به دختری که دیگه خجالتی نیست بلکه بی رحم ، خودخواه ، سرد و......
خوب در این تغییر دو نفر نقش اساسی دارند پدرش و مردی که دوستش دارد(موریس)
به نظرم شخصیت پردازی هر سه نفر در فیلم کامل انجام شده است و ضربه ای که کاترین از سخن پدرش و از ترک موریس دریافت می کند شخصیت متضادی که او حالا به دست آورده است را معنی می کند. اینبار با پایان خوش فیلم های کلاسیک همراه نخواهید بود بلکه اینبار شخصیت زن ما انتقام خودش را می گیرد و این کارش با شخصیتی که الان یافته است هماهنگ است.
فقط چند جا تغییرات در فیلم دفعیست مثلا خود تغییر عمیق کاترین را وایلر می توانست بیشتر رویش کار کند. ولی مشکلی که بیشتر از همه دیده می شود این است که گذران سال ها در فیلم جا نمی افتد چه موقعی که پدر کاترین او را به اروپا می برد(تا عشقش را از سرش بیرون اورد) و چه موقعی که بعد از چندین سال موریس دوباره باز می گردد. گذران این سال ها بسیار مهم است چون تغییرات در این زمان های طولانی رخ می دهد ولی این سیر زمانی را ما درک نمی کنیم و به همین دلیل تغییرات عمیق شخصیت ها کمی دفعیست.
۸از۱۰
3
montazer11087
۹ سال پیش
فیلمی نزدیک به متوسط از ویلیام وایلر.. بازی ها بد نیست،کارگردانی هم بد نیست ولی مشکل اصلی فیلم از فیلمنامه ست.. میتوانست فیلمی متوسط و دیدنی باشد،ولی حیف...... ۲ از ۱۰ .. بهترین سالهای زندگی ما ،بهترین فیلم وایلر است و از بهترین های دهه ۴۰ هالیوود..
7.4
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
نقد فیلم(وارثه)
باز هم وایلر قدرت خودش را در بیان کردن داستان های پیچیده نشان داد.
فیلم شما را کاملا درگیر قصه ی خود می کند و می تواند حس نفرت ، حس عشق ، شک ، غرور و.... در شما ایجاد کند.
باز هم شخصیت زن پیچیده ای ایشان خلق می کند اما این بار او مسیری را برای پیچیده شدن و سخت شدن باید طی کند.شخصیت اول این فیلم کاترین است که در آغاز دختری ساده،خجالتی،زود باور ،مهربان و تنهاست. اما تمام هنر وایلر در این است که در طی فیلم از این شخصیت بعد متضادش را در می آورد و این که چطور میتواند یک انسان با این خصائص تغییر هولناکی کند و تبدیل شود به دختری که دیگه خجالتی نیست بلکه بی رحم ، خودخواه ، سرد و......
خوب در این تغییر دو نفر نقش اساسی دارند پدرش و مردی که دوستش دارد(موریس)
به نظرم شخصیت پردازی هر سه نفر در فیلم کامل انجام شده است و ضربه ای که کاترین از سخن پدرش و از ترک موریس دریافت می کند شخصیت متضادی که او حالا به دست آورده است را معنی می کند.
اینبار با پایان خوش فیلم های کلاسیک همراه نخواهید بود بلکه اینبار شخصیت زن ما انتقام خودش را می گیرد و این کارش با شخصیتی که الان یافته است هماهنگ است.
فقط چند جا تغییرات در فیلم دفعیست مثلا خود تغییر عمیق کاترین را وایلر می توانست بیشتر رویش کار کند. ولی مشکلی که بیشتر از همه دیده می شود این است که گذران سال ها در فیلم جا نمی افتد چه موقعی که پدر کاترین او را به اروپا می برد(تا عشقش را از سرش بیرون اورد) و چه موقعی که بعد از چندین سال موریس دوباره باز می گردد. گذران این سال ها بسیار مهم است چون تغییرات در این زمان های طولانی رخ می دهد ولی این سیر زمانی را ما درک نمی کنیم و به همین دلیل تغییرات عمیق شخصیت ها کمی دفعیست.
۸از۱۰
فیلمی نزدیک به متوسط از ویلیام وایلر..
بازی ها بد نیست،کارگردانی هم بد نیست ولی مشکل اصلی فیلم از فیلمنامه ست..
میتوانست فیلمی متوسط و دیدنی باشد،ولی حیف......
۲ از ۱۰ ..
بهترین سالهای زندگی ما ،بهترین فیلم وایلر است و از بهترین های دهه ۴۰ هالیوود..
یه فیلم بینظیر
يه كلاسيك درست و حسابي...