خواهش می‌کنم این فیلم را نبینید! چرا که مثل گازی سمی است که در فضا پراکنده‌ است... وقتی می‌فهمیم روی ما اثر گذاشته که خفه شده‌ایم!
این شاهکار کوروساوا رنگی است! به رنگ انعکاس غروب آفتاب روی حلب‌های حلبی‌آباد... به رنگ چشم‌های خون پدر... به رنگ چشم‌های مات مرد تنها... به رنگ‌گل‌های مصنوعی‌ و پوست ران برهنه‌ی دخترک در میان آن‌ها... به رنگ بی‌رنگ الکل در شیشه! به رنگ زرد پیراهن زن، و قرمز دامن زن دیگر... به رنگ طلایی خانه‌ی خیالی... و به رنگ تمام نقاشی‌های پسرک... این یعنی فقر رنگی است... و صدای «تلق تولوق» زندگی همچنان جاری است...
و این یعنی کوروساوا، در کنار تمام عناصر سینما، عنصر رنگ را هم می‌شناسد... و نه... بلکه در آن استاد مسلم است! روایت پست‌مدرن کوروساوا از فقر، بدبختی و مشکلات زندگی، در هم می‌شکندم... بعد از این فیلم ۱۵ دقیقه‌ی تمام قدم می‌زنم تا بلکه بتوانم نفس بکشم! نمی‌شود... گیج می‌زنم! نفس بالا نمی‌آید!
5
m1991g
۱۰ سال پیش
عجیبه که این فیلم فوق العاده نسبت به دیگر فیلمای این کارگردان با کم توجهی رو به رو شده.شخصیت پردازی و به کار گیری نورپردازی و رنگ تو این فیلم حتی برای کسی که از دیدگاه حرفه ای میبینه فیلمو هم جلب نظر میکنه!خصوصا در مورد شخصیت اون مردی که در واقع مرده بود و اون درخت خشکیده و مرده در خونش همه حرفارو میزد...
4
masoodmahmoodvand
۱۱ سال پیش
این فیلم عجیب ترین فیلمیه که دیدم
3
babak.roodyani
۱۰ سال پیش
من این فیلم رو حداقل ۳۰ سال پیش دیدم و جالبه هر وقت اتفاقی هم یادم میاد منو منغلب میکنه...الان موقع اونه که دوباره ببینمش......
0
mohsenpourakbar24
۹ سال پیش
فیلمی شبیه به دیگر فیلم کوروساوا به اسم The Lower Depths (Denzoko) ۱۹۵۷ اما بهتر از آن
7.3
دیدگاه کاربران
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
خواهش می‌کنم این فیلم را نبینید!
چرا که مثل گازی سمی است که در فضا پراکنده‌ است... وقتی می‌فهمیم روی ما اثر گذاشته که خفه شده‌ایم!
این شاهکار کوروساوا رنگی است!
به رنگ انعکاس غروب آفتاب روی حلب‌های حلبی‌آباد... به رنگ چشم‌های خون پدر... به رنگ چشم‌های مات مرد تنها... به رنگ‌گل‌های مصنوعی‌ و پوست ران برهنه‌ی دخترک در میان آن‌ها... به رنگ بی‌رنگ الکل در شیشه! به رنگ زرد پیراهن زن، و قرمز دامن زن دیگر... به رنگ طلایی خانه‌ی خیالی...
و به رنگ تمام نقاشی‌های پسرک...
این یعنی فقر رنگی است...
و صدای «تلق تولوق» زندگی همچنان جاری است...
و این یعنی کوروساوا، در کنار تمام عناصر سینما، عنصر رنگ را هم می‌شناسد... و نه... بلکه در آن استاد مسلم است!
روایت پست‌مدرن کوروساوا از فقر، بدبختی و مشکلات زندگی، در هم می‌شکندم...
بعد از این فیلم ۱۵ دقیقه‌ی تمام قدم می‌زنم تا بلکه بتوانم نفس بکشم! نمی‌شود... گیج می‌زنم! نفس بالا نمی‌آید!
عجیبه که این فیلم فوق العاده نسبت به دیگر فیلمای این کارگردان با کم توجهی رو به رو شده.شخصیت پردازی و به کار گیری نورپردازی و رنگ تو این فیلم حتی برای کسی که از دیدگاه حرفه ای میبینه فیلمو هم جلب نظر میکنه!خصوصا در مورد شخصیت اون مردی که در واقع مرده بود و اون درخت خشکیده و مرده در خونش همه حرفارو میزد...
این فیلم عجیب ترین فیلمیه که دیدم
من این فیلم رو حداقل ۳۰ سال پیش دیدم و جالبه هر وقت اتفاقی هم یادم میاد منو منغلب میکنه...الان موقع اونه که دوباره ببینمش......
فیلمی شبیه به دیگر فیلم کوروساوا به اسم The Lower Depths (Denzoko) ۱۹۵۷
اما بهتر از آن
شاهکار شاهکار شاهکار شااااااااااااااااااااااااههههههههههکااااااااااااااااااااار