شاعر روس، گورچاکوف، برای تحقیق درباره‌ی یک آهنگساز روس قرن ۱۸ میلادی به ایتالیا سفر میکند که در آنجا زیسته و بعد از بازگشت از ایتالیا خودکشی کرده است...
شاعر روس، گورچاکوف، برای تحقیق درباره‌ی یک آهنگساز روس قرن ۱۸ میلادی به ایتالیا سفر میکند که در آنجا زیسته و بعد از بازگشت از ایتالیا خودکشی کرده است...
7.9
دیدگاه کاربران نمایش تمام دیدگاه ها
دیدگاه خود را با سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
شاعرانه‌ای که اصلن مخاطب عام ندارد!
تارکوفسکیِ این فیلم با دیگر فیلم‌هایش متفاوت است... حتا با آینه...
غیر از پیچیده بودن داستان، کارگردانی تارکوفسکی هم پیچیده شده... و البته شخصی!
«نوستالژیا» در واقع همان زندگی تارکوفسکی است که به تصویر کشیده شده. فرم در خدمت داستان، و مثل همان عمل می‌کند. و نتیجه‌اش می‌شود شعری که برای درکش باید یک‌بار دیگر در این فضا زندگی‌ کنیم...
این فیلم را دوست داشتم، مثل تمام آثار این کارگردان... اما به نظر بنده، اگرچه بسیار پیچیده بود، اما بهترین فیلم آندره تارکوفسکی محسوب نمی‌شود!
(با احترام به نظر تمامی اساتید سینما)
شاهکار های یگانه شاعر سینما رو حتما دانلود کنید فیلم هاش به احساساتتون حرف میزنه
بعضی عناصرفیلم های تارکوفسکی درفیلماش همیشه هست آب که هم ازسقف چکه می کندوهم روان است وسگ وسقف شکسته ومه و...
اینهامنویاددیالوگ فیلم ربکامیندازه.پدرم نقاش بود و همیشه درخت میکشید، در واقع همیشه یک درخت خاص رو میکشید، چون اعتقاد داشت که آدم وقتی یه چیز بی نقص یا مکان دقیق کسی رو پیدا میکنه، دیگه نباید ولش کنه
سرشار از شگفتی ست .
نوستالژی همچون شمعی ست که در دستان ماست .
ما کجا ایستاده ایم ؟ . در مقابل طوفانی از احوالات که آینده برایمان میوزاند .
و مدام بیم آن داریم که خاموش نشود این شعله ی کوچک. آدمی به نوستالژی زنده است .
هر چه قدر هم که بگوید که ای شیخ حال را دریاب ، باز در تنهایی خود سراغ خاطرات از دست رفته اش را میگیرد .
و شاید اشکی بریزد و به دوردستی خیره شود .
نوستالژیا
شاید کدر ترین و نامفهوم ترین کار تارکوفسکی
نوستالژیا شخصی ترین کار وی است.
احساسات ترک وطن (روسیه) و خانواده تارکوفسکی فقط در کارکتر گورچاکف نمایان نمی شود ، بلکه بخشی دیگر از او در دومنیکو منعکس است.
هنگامی که گورچاکف دومنیکو را در خانه اش ملاقات می کند ،فضای بمباران شده ای که از سقف های آن آب باران می ریزد، و یک معادله یغیر منطقی۱=۱ ۱بر روی دیوار نصب شده است، دومنیکو یک بطری را بر می دارد و دو قطره بر روی دستانش می ریزد و می گوید: یک قطره یک قطره ، یک قطره ی بزرگتر را می سازد ، نه دو تا
چیزی که تارکوفسکی می خواهد بگوید این است که گورچاکف و دومنیکو دو روی یک سکه اند ؛ هنرمند و مرد دیوانه همدیگر را درک می کنند ، چرا که آنان قسمتی از یک فرد هستند.
از آنجا که نوستالژیا یک هنر انتزاعی است ، این تنها بخشی از جنبه های تمثیلی آن است که خودش را برای تفسیر باز می گذارد.
پ.ن: این اولین فیلم اندری تارکوفسکی در خارج از وطن است ، و بر خلاف عباس کیا رستمی (شاعر سینمای معاصر) کهوقتی از ایرانبیرون آمد و دیگر فیلمی در آن جا نساخت و ساخت فیلم هایش را در رابطه با ایران به اتمامرساند ؛ شاعر برجسته ی روح و معنویات (تارکوفسکی)، ثابت کرد که وقتییک کارگردان روسی میهن خود را به نام آزادی هنری ترک می کند ، ا هنوز می تواند زندانی خاطراتی باشد که به همراه خود برده است .
برایصحنه ای که اندری در آینه به جای عکس خود تصویر دومینیکو رو می بینه :
آینه‏ی کلی ترا دیدم ابد ** دیدم اندر چشم تو من نقش خود
گفتم آخر خویش را من یافتم ** در دو چشمش راه روشن یافتم‏
گفت وهمم کان خیال تست هان ** ذات خود را از خیال خود بدان‏
نقش من از چشم تو آواز داد ** که منم تو تو منی در اتحاد
(مولانا)
سالیان دراز در حسرت خورشید، اکنون ترسانیم از روشنایی روز.
چقد زیبا بود نوستالژیا تارکوفسکی.
این فیلم فلسفه و ادبیات است.
تک تک سکانس های این فیلم سنگین است.
تارکوفسکی واقعا فیلسوف و شاعر بزرگی است.
فرم در خدمت محتواست و محتوا در خدمت فرم است.!
آن هم چه محتوایی! چه فرمی.!
دیگر چه میخواهید از سینما؟!
نوستالژیا رو باید دید و مرد.!
مرگ را دانم ولي تاكوي دوست، راه اگر نزديک تر داري بگو
نوستالژی چیست ؟
آیا نوستالژی یکی از احساسات انسان میباشد که تنها در مواجهه با گذشته و وقایع درک شده توسط ادراک ما معنا میابد؟
شاید عده ای اینطور تصور کنند که نوستالژی تنها احساسی غم انگیز است که در انسان شور گذشته را تداعی میکند ..
اما استاد تارکوفسکی اینچنین دیدی نسبت به نوستالژی ندارد
استاد، نوستالژی را درکی مافوق بشری از وقایع ساده ی خاکی میداند که همچون ایمان میتواند انسان گمشده در خارج را راه نمایاند؛
تارکوفسکی به این حس ، ماهیتی مادی نمیدهد بلکه منشا این حس را دور افتادن از وطن حقیقی انسان ، یعنی خویشتن و ایمان میداند و این دیدگاه را به صورت کاملا شاعرانه در قاب دوربین خویش نمایش میدهد ...
بار ها با این اثر تولد را تجربه کردم ۱۰/۱۰